испука (св.)
Од пеколната врева сонцето искпука и ја нападна земјата со усвитен дожд.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Прашуваше дали стои обесена на башлакот каде што ја остави да се чува, дали ја подмачкуваат со тревката ноктец за да не ја нагризат молци, дали писката и брмчалото го подмачкуваат со масло за да не се исушат и да испукаат.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Само ќе истрчаат од окопите, ќе испукаат и пак трчечки ќе се вратат в окопи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А војводата рекоа дека загинал од својата граната. Ја испукал гранатата, рекоа и истрчал да ја стигне за да падне на него.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој ги свртува плеќите и јас испукувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога видел какво е ослободувањето, ја испукал гранатата и истрчал за да ја стигне, за да падне на него.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На накривеното куќиште била заглавена над вратата икона од оревово дрво: безимен светец со чудесно лице на млад левент во пламена облека и со пламено копје во пребелите раце јава градест и гривест коњ и убива ламја со густ тутунски чад во ноздрите, боде многузаба исклештеност со грбник на костреш, а во далечина, под замагленото лилаво и алово небо, пукаат планини на чии преслапи зарѓуваат капки сонце - тече црна крв меѓу премазни камења, опашот на чудовиштето со последен бес се обвива околу младите нозе на белецот, земјата испукала од морничавост, во пукнатините повеќе се насетуваат отколку што се гледаат змии и гуштери.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тапанџијата е клекнат пред неа, ја искривил шијата и ја гледа в очи; и свираџијата свирката ја вперил во неа, жилите на образите и вратот ќе му испукаат од напнатост; мевот му е стегнат со појас за да може подобро да дува; челото му е покриено со изналепени пари.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Со тој потег ги паѓа очилата на Агата, кои остануваат на земја со едното стакло испукано по дијагонала.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Блазе си им анасана на граѓаните, тие ете тие живот поминуваат ја, а не како ние селаните ќе испукаме од горештина, пот да ни тече од челото како река.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Но, во сите случаи тој ќе може да испука барем трипати.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Затоа можеби и му се сторило - ако игуменијата се насмее, усните ќе ѝ испукаат на сите оние места кај што биле испресечени со танки женски брчки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
По секое испукување, погледите ни се среќаваат, зачудени и уплашени. И со прашања што нема кај да најдат одговор.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Одеднаш рикна така силно што од силна рика испукаа џамовите, срипаа ќерамиди од покривот и паднаа на подот од кланицата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Никој пат род да не роди. Сѐ ќе испука, сѐ ќе исцрка Чуму си црна јаловице ... И не умирај, чуму си ...
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Изгледа, кутрата, помисли Ѓорѓи, не успеа да ги испука.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Од пеколната врева сонцето испука и ја нападна земјата со усвитен дожд.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Послугата излегува, ги испукува топовите и пак назад. В окопи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сепак вујко ми Иле, добриот вујко Иле, кога тргнав, на разделба, кога му подадов рака за да се поздравиме, се колнам, ја остави вилата, го вадеше гнојот од шталата, си ги позабриша рацете од колената и пазувите, ме прегрна толку силно што чинев сите коски ќе ми испукаат.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Раснам, кожата ќе ми искпука. Но таа се фрла помеѓу мене и пилата.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
