истресе (св.)
Можеби поттикнат од овој впечатлив сон кога се разбуди ја истресе од себе правта на ноќта и истрча на терасата.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ја истресе правта од парталавата униформа и набрзина истрча од крвавата соба.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Само напати ќе дувне некое ветерче ќе одлета некоја чавка, ќе испишти некоја сојка и ќе ги истресе капките од голите гранки на дрвото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некоја гранка ќе истрпне и ќе истресе малку од снегот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јадеше стоејќи. Ги истресе трошките од рацете и му се обрати на командирот на командниот центар кој стоеше настрана: - Ќе може ли со џип да се оди до Лабаница? - Тешко... Падната е карпа...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ќе го подистресат трнот од снегот и ќе збираат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Би сакал да станам и некаде да одјурам, да се растрчам низ селово и сѐ ова што ме мачи да го истресам некаде. Но постелата ме држи како закован.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Мечката уште веднаш го имаше исфрлено од себе неговото јарче и стоеше свртена кон него, а по сртовите се расцепи еден таков див вресок, од чијашто болка чиниш и дрвјата здола го истресоа тешкиот окит.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ама бикот ќе ја занишаше главата и ќе го истресеше венецот од роговите. Волот си е вол. Да разбираше повеќе не ќе влегуваше во јарем.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пепелот од цигарата секогаш му паѓаше на панталоните. Никогаш не стигнуваше да ја истресе навреме.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Најпосле се проѕевна и се извлечка од војничкиот кревет, ги истресе отпушоците и пепелта од облогата на шлемот и го стави на глава, така што му ги прекри очите.
„Малиот дожд“
од Томас Пинчон
Најпосле се проѕевна и се извлечка од војничкиот кревет, ги истресе отпушоците и пепелта од облогата на шлемот и го стави на глава, така што му ги прекри очите.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Сите тројца скокнаа на нозе за да ѝ се придружат на турканицата околу лифтовите и преостанатиот тутун од цигарата на Винстон се истресе.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ќе вртиш цел ден околу стожерот, ќе цапаш низ населените снопје дури да го истресиш зрното, да ја изџвакаш сламата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Црни сонца гореа во срцето на овој нов ветер и милион изгорени лисја беа истресени од некое есенско дрво над хоризонтот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Уште со неистресена вода од ушите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Паларијата му падна наземи. Мајка ја зеде и ја истресе со раката.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Требаше да се смете внатре во колибата, да се средат расфрланите работи, да се донесе вода, да се измијат паниците, лажиците, требаше да се истресат и чергите, кои дедо му од есента сигурно не ги имаше изнесено надвор.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Раницата ја истресе од наталожената прав и по некоја брбушка од глушец, а цокулите ги премачка со чисто крпче на кое капна троа масолца од кандилцето на мајка му и ги исполни однатре со навлажнет стуткан весник за малку од малку да омекнат.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Во една и иста кафеана секој ден се сретнувам со другарите и до пладне се потсетуваме на нашите млади времиња, умуваме за тоа кој каква глупост вчера истреска на телевизија, па дома на ручек и потоа дремка со весникот во скутот и до доцна во ноќта се караш со оние од екранот на кои им се чини дека светот почнува од нив. Лигавење до немај каде.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
