качи (св.)
Нѐ качија во едни добиточни вагони и — терај.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ качија на воз и, ајде пак!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кај можеш така луѓе да качиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас се качив на мотор и веднаш си летнав низ Прилепска чаршија, со моторот шетнав.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Лесно се качи до последната врата со боја на зрела 'рж и забележи на неа пет крвави отпечатоци на прсти.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Мило ми е што повторно ќе можам да се качам на вовчето да трчам по прозорците додека тоа со клокот и тресок се провира низ планинските процепи или низ селата со куќи построени како стражари крај пругата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
И бомби паднаа утредента, на многу места во градот; и болницата ја разурнаа кај Градскиот саат, иако, целиот покрив беше прекриен со голем црвен крст; и добар дел од оние што беа полегнати по креветите и очекуваа помош ги развеа ветрот со големата лопата на смртта; бомбите само касарните ги поштедија, чудо невидено; а тој, мојот маж а твојот татко, гледај го ти него, го лашти зелениот форд; селото гори баба се чешла; го светнува, го дотерува, како божем на свадба ќе го носи, и во понеделникот, на седми април, точно според барањето на известието, се качи во автомобилот и замина кон касарните.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
- Ајде, жено! Не е преку свет. Ако толку сакаш да го видиш, уште утре ќе те качам на воз и правец Љубљана.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И ќе му се качеше ушка и удирајќи го со палците в слабина го бодинаше низ дворот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Некоја гемија дали дојдува покрај земјава ваша за да се качам и да си одам?
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Мислам сите велосипедисти се качиле на небото и се претекнуваат во чистиот сончев бескрај.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се качил на едно дрво и се завиткал во капицата сено меѓу гранките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не смееја да се качат на коњите, за да не бидат на нишан...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
На часот на Силјана му текнало та слегол во двор и го зел ѓерданчето и го качил на куќа та го скрил во сламата.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Тие ги испраќаа со жален поглед се’ додека не исчезнеа зад првиот завој, но немаа смелост да се испречат пред некој од нив за да го помолат шоферот да ги качи.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Бевме во дворот тргнати да се качиме по скалите нагоре.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Нѐ качија на воловски коли и нѐ носат кон Битола.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ме врзаа и ме качија во еден од камионите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се качив во возот, а ми идат илјада и една помисла една со друга што не се познава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се качи едниот на рамената од двајцата, ќе го исправат тие до таванот и ќе го крепат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
