кибрит (м.)
Машината веднаш ја стави кутијата цигари на послужавникот, заедно со кибритот, тој ја скина црвената лента од целофанот на горниот дел, го отвори едниот ќош од опаковката и извади една цигара.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Таа му го фрлаше тенџерето и бараше кибрит да ја запали куќата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
На поличката над огништето секогаш имаше кибрит, крај огништето секогаш можеа да се најдат суви дрвца за потпалување и борина.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Сега таму се чуваат кибритот и борината.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Немаше кибрит, но стражарот кој никогаш не ја отвораше устата и кој му ја носеше храната, му даваше да запали.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Стискајќи ја цигарата со тврдите усни, тој чкрапна налутено со ќибрит и го забуца лицето во осветлените дланки.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Вечерта ни префрлија две парчиња леб, една кутија цигари и кибрит.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој го зема ќибритот од полицата а Сашо реди дрва во печката.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Еден по еден ги запали со кибрит, па со се’ сила ги зафрли на разни страни.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Првин сакала да се запали, ама не ѝ фатил кибритот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Констатира дека нема повеќе кибрит.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ми ставаа и запален кибрит под мишки или жешки јајца.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Огнот е секогаш свртен кон небото, вели и го одврзува конецот од урката. Зема кибрит да го пали. 148
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ѝ се прикрале одзади и ја потпалиле со кутија кибрит.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Додека стоеше крај дирата, загледан во прекрасниот ден за лов, во чијашто мека виделина дрвјата беа огромни, воздушести и бели, и во кој владееше една прекрасна тишина под млечнобелото зрачење на небото, Змејко, и не мислејќи на тоа, си ги исцрни со неколку јагленчиња од кибритот своите подочници, а после, кога очите можеа слободно да гледаат по таа светната белина наоколу, тој мирно ја допушти својата цигара, - една од ретките цигари, што ги палеше само при некој свој празник, - а потем го настега магацинот од својата долга француска пушка со фишеци, ги престегна опинците и замина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Трајче слезе од коњчето, ги зеде парите за кибрит и се врати в село.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Доколку Џорџ Орвел случајно го прочитал ќе се почуствувал инфериорен и ќе ја запалел 1984 уште необјавена, како Гогољ што му го удрил ќибритот на некои свои писанија.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Порано пред многу години, кога немаше кибрит, во џебот носев, трат од камче, така со триење едно со друго, го палевме огнот...раскажуваше таа...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ми потфрли една кутија „ракета“ и кибрит. Ко на куче на масичката пред мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Долгиот запре, чкрапна кибрит и тенко жолто пламенче затрепери плашливо на врвот од дебелата лоена свеќа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
