ки (изв.)
Во одежда на страдалник Гледа Арсенија Лилјак прелетува над него во мракот И низ прозорецот на костурницата Удира во полиците со черепи Врз ки е врежано Герасим Ефтимија Павле Копајќи со прсти по земјата Меѓу летото и правта земска Греда Арсенија И ластовичка во залезот како прелета над реката и застана на крстот спроти него.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Дончо другата стомна ја накреваше само за да ја претури во себе онака седнат над сламарникот, веднаш по отворањето на очите и откако ќе се проѕевнеше, откако ќе си ги навлечеше кусите пантолони со прерамки врз голата снага, со цела франџола леб и голем комат сирење, излегуваше во дворот оставајќи си го гласот зад себе На ректа ки са мијам!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Чана не се чуди Зар ки мочат и серат горе? и истрча надвор.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Не е у другта, испадна да причека адно другар, ки са врне, нема кај да оде на вакво кијамет! вели Пена и снова по одајката, де отвора сандук во ќошот, де влече фиока од креденчето донесено од Гаково, реди работи на подавалникот за да ги почести гостите.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Сепак треба да ѝ каже некој лаф што ќе ја потсмири и наместо тоа таа им го кажува она што и самите го чуја низ отворената врата Ки на занцеле на друго место вика адно чувек таму надруф!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Тука ѝ се упика у зборот мајка ѝ Ми аку има ки са нјде за друзи!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
„Тирамис?” - во тоа се беа вљубиле пред десетина години во пријатниот геј ресторан во Ки Вест; се правеа како тоа да е наслов на некоја арија на Пучини; на подоцнежните патувања, дури и во Италија, наидуваа само на послаби верзии.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Раката ѝ го наалува мешето, нежно се притиснува на него Бргу бргу ки дојде!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Чана ја поткрева големата снага, ги гледа децата и вели Шо велиш, моја Пелагијо, ки са нај м′шка р′ка да гу пувела во дете?
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Братот остана упорен докрај, успеа во проблеснувачките мигови во Татковото кажување, од неговите записи и книги.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ах мој ти ме сју ти зи, Ки’ ке бузен си ќерши, Е, еја, еја те лој, Се ти зембрен ма мори!... (По завршувањето на песната, која Илија ја прати со големо интересирање, му ја изкривува капата на Арнаутикот над око и кон останатите Арнаути од каде што доаѓа гласот): ИЛИЈА: Рофш!... Рофш!...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Најголем грев во прво одделение беше на денот на сликањето на крајот од школската година да немаш кецеља со која што ќе бидеш овековечен заедно со своите школски другари/ки.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Ги зел, а тие ни лаф. Такво било времето И пулувинта да и зевше ништо не ки речикме!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Од гледна точка на Павлов експериментот требало до докаже дека кај кучињата условниот рефлекс секогаш постои, додека Лакан истакнува дека таквиот заклучок е чисто идеолошки, бидејќи го прикрива фактот за тоа дека дури означителот го предизвикува рефлексот.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Не сакаше да го запира нејзиниот елан во зборувањето, во тажаленките што ги пееше, за блиските починати.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ејми ако убаво мириса белки не ки ти залетне!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ет су та радост лесно ки ни изврват деновите на м’ки у пудрумут.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
