клавијатура (ж.)
Два најниски акорда на темната клавијатура на облаците се судрија Два погледа под искрите нивни се зачудија Четири бели раце низ темнината на дождот вознемирен се побараа Се доближија се најдоа со болката со смеата со занесеноста стара...
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Нека читателот, сепак, не се залажува од ведрината која се добива од читањето на ова дело: ако алегоријата, претставена од еден од најоригиналните и најзначајни писатели на современата литература во Македонија, мошне богата но често непозната на Запад, претставува според повеќе обележја силна лекција на надеж, ова дело сепак не постои само како трагичен сказ, како рефлексија преточена низ мали импресионистички допири како на клавијатура, но опстанува со својата голема длабочина наспроти опасната суета на идеологиите кои сакаат да направат еден нов човек, низ спасувачко посредство помеѓу непостојаноста на феномените, генерално, и, посебно на посебната нестабилност која владее на Балканот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Некои од нив се на налани, па под нивните нозе се огласува секој час целата клавијатура на нерамната калдрма.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Музиката за удиралки е современ премин од музиката пишувана под влијание на клавијатурите , на сезвучната музика на иднината.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Во нашиот гимназиски состав Врапче, нормално, свиреше клавијатури. Беше таканаречениот „киборд мен“. Јас чукав по лонци што ги нарекував „конги“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
д) Запирка се пишува меѓу придавките во набројувачка низа употребени како определби, т. е. како атрибути на ист реченичен член: Убава, стројна, калеша мома се појави тој ден во селото. – Тука треба да се вработат млади, умни, способни, самоуверени, квалитетни, доверливи, трудољубиви, енергични луѓе. – Им помагаше на сиромашните, бездомните, напуштените, осамените талкачи од градот. – Неговите родители беа мирни, чесни, вредни и добри луѓе. – За забавата не сакаше зелени, жолти или розови балони.
„Правопис на македонскиот јазик“
од Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“ – Скопје
(2017)
Оваа идеја Кејџ му ја должи на својот учител Henry Cowel кој во своите дела прв ја користеше внатрешноста на клавирот како инструмент независен од клавијатурата која го иницира добивањето на новите звучни бои покрај веќе постоечките.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Или: жените имаат иста клавијатура, само на секоја различно се свири.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
