клучар (м.)
Стариот рѓосан клуч штракна неколкупати, вратата од ќелијата се отвори, клучарот го пушти да влезе трговецот и пак ја заклучи вратата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
О, сладост На Новото О, убост На болното И вечното Лудување. клучар Темнеам Заспан Студен Сал мојот Клучар Темничар Буден. не се ни родив Не се ни родив Не бев Ни Бил.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Но отворен е патот. Клучарот на залезот во мирна прошетка по водите мина.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Одаите се колнат во клучарот стар и спор Немаат тие доверба во оние однадвор!
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Неколку пата штракна рѓосаниот клуч на клучарот, скрцна старата тешка железна врата и се отвори...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Пцујат по нас стражарите, клучарите, а ние претаме во изметот, се валкаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бидејќи му немаше спас, постојано, кутриот, се надеваше да избега: се надеваше еден ден некој од клучарите да ја заборави да ја заклуча вратата од самицата, да ја остави отворена...“
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
И малку била казната таква за неговиот гнев, па му го одзел и првенството во советот на дванаесеттемина, и го поставил само за клучар беден на семинаријата, кај Јулијан Граматик.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Клучарот на страста беше заминал оставајќи ги клучевите на располагање сами да го одредат мигот кога да ги отворат одаите и да вкусат од тајната амброзија на љубовта.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но ние навреме си се ослободивме од Сталин, си помисли и продолжи со поцврст и посигурен чекор кон малото стражарско место, кон клучарот на вратата од пеколот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Слушај Срцка, јас не сум само твојот носач, туку сум и клучарот на твоето срце.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Издивна: „И навистина еден ден тоа и се случи: клучарот ја остави вратата отклучена.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Рече: „Јас клучар сум сега на семинаријата, и никакво чудо не е кај клучар клуч да најдеш.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
