ковач (м.)
Не зборувам за тебе Те имам заборавено на друго место Во друг час Но таму животот зависеше од ковачите На соништата А ним никој не им посвети ни шугава песна.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
А правевме и ќумур за ковачите во Прилеп и во Битола. Од Битола купивме и овошни дрвца.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пред другите дуќани веќе полсаат, некои и цел, чекаат со клучевите в раце, но тие не пијат „чај“ со командирот на полицијата, та не смеат да влезат предвреме, оти тој пак затоа седи кај Петруша, да види кој ќе се огреши од законот да му состави реферат и еве ти ги, — пукнале двете банки казна; по пет динари за присутните; банка „такцират маркаси“, што велеше Мамут ковачот, та на крајот казната излегла над педесет динари. А тоа значи, кршила глава половина франга.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И така, секој дуќан во кој денеска ќе влезат свадбарите, ќе има понекој петак аир, та дури и Мамуд ковачот ќе се овајди, оти ќе се требни клинци и плочи да се коват коњите на свадбарите што ќе бодињаат по невестата цел ден.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Истото станува и со шумарот и со ковачот и каменорезецот ...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
- Има, вели Мисајле Ковачот, ама има и куче што знае да ти тажи на гробот и од жал да не јаде леб, вели, и да не пие вода.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Спроти недела на моите колена кога ноќева Нејзините ѓерданчиња од црни и жолти пеги на вратот - Како љубопис спроти жетва што го пишувале пеперутки Нејзиниот глас – потих од нејзината сенка во зорите, Нејзиниот од – потаинствен од прошетката на светлината Низ земните длабочини до плодовите Дури ножева таа На моите колена Незнаен ковач жар на дланката ми носи Да запалам цигара.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
И беше се думал, се туфкал и продал, пошто-зашто, и пазарлак и коњ и после заработил кај некој ковач, му помагал. 216
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Јашмакот се колнеше во чеканот и калапите што го хранат; Милан куманџијата — во дувалото што го дува огнот за да се стопи среброто со кое ги посребрува павтите и скопците; Рампо чешларот — во биволските рогови од кои ги прави чешлите; Желче — во сите свои деца, макар да ја немаше уште видено мајка им; Даме кожуварот — во сите јагниња и брави, од чии кожи ги правеше кожувите, а Мамуд ковачот — во чеканот и наковалната, на кои ги шерпаше клинците и плочите за свадбарските коњи и магариња.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сите ликови, сите оние брадести оклопници, сите ковачи, колари, стражари, трговци, што тој преку своите мисли ги населуваше во таа древна населба, сега му откажуваа послушност.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во ходникот ги дочека другиот измеќар, поправо измеќарка, младото Кате, шеснаесетгодишно девојче, ќерка на чифчијата — ковачот Стевана, кое Адем го беше прибрал кај себе, ете така, да му ја краси кулата, да ѝ прислужува на каданата и да внесува кафе ракија кога ќе му идеа гости од машки пол.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Едниот случај бил кога била објавена неговата книга на неговиот мајчин македонски јазик и честа да биде гостин на родната земја, кога таа е слободна држава и е ковач на својата сопствена судбина, другиот случај бил кога неговиот автобиографски роман Ова е мојата татковина бил најден на канцелариската маса во Белата Куќа на Претседателот Франклин Делано Рузвелт, веднаш по неговата смрт.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Се вративме во фабриката и Оливера Поточка се пријави за ковач.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некој Мусо, ковач, Циганин, да му ги окове и рацете и нозете во железо, и пеш ли, на коњ ли, како било не ми текнува во - Скопје.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Не сме поумни од Англичаните, вели Мисајле Ковачот, тие знаат дека кучињата најмногу жалат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од другата соба се слушаше будилникот. Неуморен ковач- време, мислев.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ниеден сликар не го пренел досега на стакло тој мртво звук, ниеден ковач не го одѕвонил на својата наковална.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Буицата, покрај тврдината, ги уништила и ковачките, валавничарските и кожарските работилници подигнати на бреговите на долот, по оттука и името на средниот дел на Голема Вода, на оној од газилото па до долниот раб на шумата на Градишки Рид: Коачки Дол, Кочов Дол, односно Ковачки, односно Ковачов Дол.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Веројатно некаков службеник, филозоф, ковач на неопходните зборови за срамот и национализмот и традиционалната доблест.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Таа е слугинка на лудилото, ковач на заблуди, беден црв и болест на сетилата, опиеност на срцата, вродена измама, убиец на разумот. okno.mk 235
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
