кожурка (ж.)
Мракот стана тешка неудобна кожурка.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Мајка како мајка: додека чека на компјутерскиот екран синот да ѝ дарува дневна доза најубави насмевки во кожурка од свилена буба реди сѐ што се крие во неа и саде се чуди колку бил замрсен животот и колку време треба да се раздипли сето што се збрало во кожурката од свилена буба.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Почна Цанул да бара кожурка; бараше и овде и подалеку, но никаде не можеше да најде кожурка во која има две свилени буби.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Излегоа тројца од три кожурки на своите соништа а тој, претпоставувајќи во нивните сонливи очи топлина и чувство, ги праша со рапаво грло: „Каква е оваа ноќ, оваа проклета црна ноќ?“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
” Од долго дежурање крај него, на неговите домашни им се раскапа снагата, им се зеде сонот, спокојството, здравјето.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Да ѝ ја ставиш кожурката на жена ти под перница за да преспие со неа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
