колеж (м.)
Колежите престанале другиот ден по ултимативната телеграма испратена до султанот од страна на пратениците на големите сили.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Потоа разбрав дека тоа била италијанска ескадрила, којашто добила наредба да им дојде напомош на христијаните што беа изложени на колеж.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Ми се налути што да не може повеќе. Нож и колеж. Само ја врти главата и фучи. Одвај му дојдоа козите да се смири.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сепак ова пренесување на оружје било повод за судирот во Цапари, а тој судир, пак, имал извесно поттикнувачко влијание врз битолскиот башибозук за извршувањето на колежите.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Додека тој паѓаше, а колежот и пискотите продолжија, капакот на испуштениот сандак се лизна и одвнатре се откри восочното лице на Марко.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
По тој настан, натопен со крв и џагор на колеж, никој не се стутулил под јакуцка, малодушнички да се враќа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Скриениот може и султанот да му го бара, заплашувајќи со колеж. па макар по цена на крвта - не ќе му го дарат онега помош што молел...
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Напротив, воената хистерија е постојана и универзална за сите земји, а чиновите како што се силувањето, ограбувањето, колежот на деца, претворањето на целото население во робови, репресалиите спрема заробениците, меѓу кои се подразбира дури и варењето и закопувањето на живи луѓе, се сметаат за нормални, а кога ги извршува сопствената страна а не непријателската, дури и за јуначки.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Оттогаш не престанаа етничките чистења, колежите, крвавото обележување на границите. Мачни времиња.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Гласот од телекранот сѐ уште ја кажуваше својата приказна за заробениците, за пленот и за колежот, но викањето надвор малку стивна.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Султанот ветил дека на атентаторите ќе им дозволи да ја напуштат безбедно земјата и ветувањето го исполнил. Меѓутоа, колежите продолжиле.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Атмосферата на страв и несигурност ја одржувале постојаните гласови што се ширеле за „решеноста“ на Организацијата да го нападне градот; дека овде-онде се пронајдени бомби; дека Турците пак се подготвувале да извршат колежи и слично.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Се израдува во пожар, во колеж, во гниеж.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Роден во отоманско време при крајот на деветнаесетиот век, имаше преживеано борби, колежи и востанија, сѐ уште имаше обичај од време на време да носи убав кадифен, темно црвен фес на главата.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Причините за битолските колежи на сите оние што ги знаеле и следеле револуционерните настани им биле познати.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Камили, слонови, крстосници во напад!... Колеж на коњица!... Сите варвари во бегство!... Навистина прекрасно...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
И покрај фактот што во Битола сите знаеле148 дека Организацијата не испукала ниту еден куршум, не нападнала ниту еден Турчин, значи не дала ниту еден посериозен повод за битолските колежи (по примерот на Солун), генералниот инспектор на трите вилаети (Солунски, Битолски и Скопски) Хилми-паша, чие седиште тогаш било во Скопје, пред рускиот конзул во Скопје и пред дописниците на „Будимпештански Хирлап“ и „Манчестер Гардијан“ ја дал следнава неточна и тенденциозна изјава: „Околу пладне (на 6 мај) во Битола на повеќе места во чаршијата се пукаше против Турците.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Касапите, луѓето свикнати на колеж и крв, исто ќе останат занемени.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Колежите на Ерменците имале толку силен одглас во Европа, особено во земјите со демократски традиции, какви што биле Англија и Франција, што кога станале Солунските атентати и Илинденското востание, значи по 7 години, за нив се пишувало и зборувало како да биле сосем скоро.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
