колку (прил.)
Колку има за ова овде, колку преговори да нѐ прелажат, колку примки, мамки и замки, што се вели, ама, ајде...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И самата не знам колку пати ја видов смртта пред мене, до самата мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Најпосле реков: „Колку сѐ начини постојат да умреш во вселената?“ „Милион.“ „Кажи ми за некои.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Генералот се поздрави со командантот и го праша сѐ додека му ја држеше раката: - До границата колку е далеку?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Погледни колку расплакани лица остави зад себе...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Колку човек може да го разбере другиот?
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
- Синко, знаеш ли дека сме во обрач од Германци, да бегаме, трчај колку можеш по коњите...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Кој знае колку страдал во животот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Колку би сакал да имам ваков другар.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Не знам, мојот млад пријател, дали и колку би можел да допре до овие мои размисли за некогашниот Пасаж? (Дури и гласовите на продавачките што некогаш шетаа зад витрините повторно се овде.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ние видовме колку се народните интереси тесно врзани со јазикот, а последниов со карактерот и духот народен.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сега да видиме со што плативме ние за таа арнотија, или колку нѐ чини таа?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Не знам точно колку, но спрема правилата на играта доволно за основање форум за човекови права што меѓународно би бил признат.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Ја израмни од едната страна отсечувајќи ја колку што може на крајот, ја посла на душемето, зеде едно парче за урнек од исечените и со него почна да мери и со ножот да бележи каде ќе ја расечува.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Само се снебиваат и жално, о боже, колку жално, ме погледнуваат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Колку загубено време можеше да се надомести во откривањето на вистинските зборови кои можеби и го содржеа.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
„На светов е важно колку долго живееш, бегу.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Веста на најстариот брат за пописот го собра сето семејство на чардакот. – Попис на козите, ја прекина мајка ми прва тишината – не ќе е на арно! – Тие сакаат да видат колку кози имаме па ножот! – рече еден од постарите браќа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Братучедите ги закопаа нозете тука на место и не мрдаат- Србин се тегави колку што може и не може, а Шишман како камен се вкопа во макадамот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Во Солун, малата Ервехе засекогаш ќе ја види и ќе ја научи лекцијата за тоа колку се луѓето на Балканот измешани, различни, неспокојни.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
