комитски (прид.)
Кога ги скротнаа воловите, не почнаа да играат комитски игри како секој ден, туку наседнаа на една ледина и заумено молчеа како тие да беа оние што требаше да видат што ќе се прави сега.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Во спомнатите „Комитски ливчиња“ посебно се инсистира на нејзината кооперативност и спремност да ги споделува со Студентот и своите интимни дилеми.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Дедо Геро мирно излегол од неговиот конак, но веднаш се сетил каде ја скрил пушката и сета комитска спрема.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Оттука Качак почна да заостанува, да `ржи и да го проѕира мракот со пламенот на комитските очи.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
По спомнатава вечера се случи необичен настан што заслужува посебно да биде одбележан. (Податоците за овој настан ги црпиме од „Комитските ливчиња“ на Ѓошо Савев, виенскиот студент, кој како комита лично беше задолжен за животот и сигурноста на познатата мисионерка).
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Веднаш дедо Геро почна да им кажува смешки, а Јоне на Николчета му ја даде својата комитска спрема.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Тргнавме по трагите на еден комитски големец.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Другиот ден навистина слегоа двајца „луѓе“, преоблечени во комитска носија.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Тие ги потераа коњите и отидоа во друго село да го бараат комитскиот големец.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Пак згрмеа комитските пушки... Горе се крена чад.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Го прочитаа писмото. Во него учителот Кралев пишуваше: „Брате Даме, тука поминаа двајца луѓе, преоблечени во комитска облека.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Да не се закачиле нешто? Шепотеа, шепотеа меѓу себе и ги снема… (Пауза)Пак некоја комитска работа кројат!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Државата под свое повторно ја земаа комитските банди коишто го обесправуваат не само граѓанскиот, туку самиот живот како таков.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Само најнадарените и најупорните стануваат професионални мижачи и само тие ја растреперуваат темнината пеејќи комитски песни и разни други сезонски шлагери.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Ни чета комитска со нив на крај не ќе излезе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Некои вистински настани од ајдучкото, од комитското време, низ раскажувањата на дедо Иван или дедо Димо, веќе звучеа како легенди.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А тој, расправа ли расправа. Го трнало срце кременарка да префрли преку рамо, како дедо му во комитското.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
