контекст (м.)
Видливото, реалноста, има смисла да егзистира во феноменот на научниот контекст.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Терапевтите можат да дадат свој придонес во деконструкцијата на експертските знаења, со тоа што ќе се сметаат себеси за „коавтори“ на алтернативни и преферирани знаења и практики, и со конкретни усилби да воспостават контекст во кој клиентите се привилегирани како примарни автори на овие знаења и практики.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Рок музиката во овој контекст може да се сфати како синтетичка естетска форма на нови искуства, бидејќи ѝ претходи психоделична промена на свеста во која личноста привремено ја напушта конвенционалната свест и патува во себе, низ просторите на несвесното.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Оттука, не постои ултимативен превод, не постои ултимативна поема или новела, и секоја проценка може да биде дадена само со земање предвид на самиот процес на креирањето и на неговата функција во даден контекст.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Потсетувајќи се на тоа а во контексот на оваа медитација, сѐ повеќе се уверувам и осознавам дека не само не е едноставен туку напротив, дека е многу сложен и честопати несовладлив проблемот авторот сестрано да го согледа и проучи феноменот на видливото.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Меѓутоа, Англичаните отсекогаш биле сметани за наративни сликари, што во европски контекст беше сфаќано како лошо и понижувачко. Тоа јас го оспорувам.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
А ни името не ми се вклопува во парискиот надреалистички контекст.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Поимот сага е условно употребен во балкански и семеен контекст зашто неговата генеза потекнува од раскажувањето за исландските кралеви.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Внимавај што и кого цитираш. Анализирај го контекстот како мрачна шума во која вирее твоето дрво.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Особено големо влијание во пропагирањето на НОБ на народите на Југославија, а во тој контекст и во Македонија, имала радиостаницата „Слободна Југославија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Кон историското ниво на приказната кое низ преданието, архивата и пронајдениот животопис пружа увид во колебливото минато, се придружува современиот контекст во кој историјата се повторува и се огледува во речиси истоветни форми, наметнувајќи го заклучокот за неможноста од пронаоѓање сигурна точка на посматрање и на дофаќање на конечна вистина.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Во тој контекст би морал да го цитирам Монтењ: „Ги сакам селаните, тие не се толку учени за да резонираат наопаку”.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Се тешев со семожни аргументи кои припаѓаа на други времиња и контексти, но не може да се сметаат како дипломатски парадигми!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Контекстот и приемот имаат битно влијание.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Со силно разбирање на јавниот контекст, неговото впишување на алтернативни семиотички содржини во градот преку интервенции во јавниот простор воспоставува нов тип на однос помеѓу урбаната топографија и јавната уметност. 5.4.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Виртуелните машини ги споменува во следниот контекст: ‘човек сум или машина?
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Се разбира дипломатскиот балет е необична синтагма, но никогаш не сум помислувала дотогаш колку е смешна нејзината конотација во контекстот што го означува.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Андриќевиот и Селимовиќевиот онтолошки хоризонт е препознатлив во тематскиот корпус на романот: единката и заедницата, човекот и историјата, индивидуата и политиката етичкото и психолошкото димензионирање на ликовите во поширок контекст во кој архетипското проблеснува под романескниот дискурс.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Пристигнувањето на првите воени мисии на територијата на Македонија треба да се стави во контекст на сѐ позасилената активност на единиците на НОВ и ПОМ на територијата на Македонија при крајот на 1943 година.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Оваа статична слика на хрватското општество во која улогите на мажите и жените еднаш засекогаш однапред се зададени и се чинат просто природни, сериозно меѓутоа ќе се разниша ако малку подобро го разгледаме историскиот контекст внатре во кој е ситуирана нашата стварност. Маргина 35
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
