кормило (ср.)
Преживувањето станува неподносливо кога помислувам на лудаците кои и понатаму стојат на кормилото на разбиениот брод, на сите оние страшни, испотени балкански властољупци кои се поиграле со милиони животи.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
А Татко со вештото свртување на кормилото ни се чинеше оти го мами змејот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Немам кормило, но моите едра се уште силни.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во годините кога Татковата болест и немоќта поради староста го намалуваа маневарскиот простор за неговите големи балкански пориви да го води своето семејство, со кормилото на судбината, кон исток или кон запад, но и поради закоренувањето на постарите синови, со нивните семејства, во овдешниот живот, Мајка небаре се чувствуваше задолжена да ја преземе грижата не само за Татковото здравје, кој остануваше опкован со своите книги, туку и за стратегијата за натамошното спасување на семејството.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Се припијувавме сите до топлото крило на нашата мајка, а Татко на кормилото на чунот го следеше веслањето на татковиот побратим Гури Порадеци на пат кон другиот брег на Езерото преку границата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Големата љубов што ја наследив од Мајка, која цврсто ме одржуваше на кормилото на животот, Мајка велеше дека ќе ја заслужам со нејзиниот благослов ако ја доживеам од моите чеда. Таа мајкина љубов.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Немам компас, ниту кормило со кое би можела да го свртам правецот спротивно од дувањето на ветрот.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
„Браво капетане, капетане алал, секоја чест кормило мајсторе!“ – се раздрав со гласот мој цел, и ми дојде некако убаво, лесно на душата, и продолжив да навивам, да го бодрам...
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Гури Порадеци беше пресреќен, на кормилото, што ја минавме границата и, според предвидувањата, навреме и безбедно стигнувавме со чунот кон нашата поинаква иднина, станувајќи, за толку кусо време, емигранти на животот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Со него на кормилото требеше да ја минеме границата и да се најдеме на другиот брег на Езерото, во градот Струга каде што од Езерото истекуваше реката Црн Дрим, откако ќе ги примеше водите на Бел Дрим и се влеваше во Јадранското море.
„Граница“
од Луан Старова
Ленгерите на коработ од жал се стопиле, се скинале едрата, се урнало кормилото - морските бранови над капетанот Џек се склопиле.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Упорно се држам за кормилото, се трудам да го управувам.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Татко го држеше цврсто кормилото на чунот, но и на нашите животи.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Но, не...има ли мегдан во урнатините, за да се исповедаш ти грешнику со немата заповед на совеста, под кормилото на твоите сништа...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
И рече: Оче Симеоне, од кај ќе почнеме сега, вака без место на жолтиот Нојов кораб со пијано кормило? * Почна како што заврши еднаш, одамна, пред аџилакот во смоларата - згрчен и в крчма, помеѓу дождалците неподвижни и невесели зарад неговата бескрвност и крв во очите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Управувачката рака врз кормилото претставуваше стабилност, трајност и континуитет.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
