кружок (м.)
Подолу потписнициве велат: „Поради жалните резултати од таквото разделување на христијанското население во Македонија на разни групи непријателски настроени едни спрема други, ние уште пред издавањето на весникот „Балкански гласник“ се обидовме во вид на литературен клуб да основеме кружок што би имал за цел да ја обедини македонската интелигенција во Србија во едно цело, без разлика на убедувањата, и кој би се грижел за создавање единство на мислите сред македонското население.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ние 5-6 души Македонци и во военото училиште основавме таен револуционерен социјалистички кружок.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Тој претставувал авторитет за нив и немало никакви проблеми во односите ЦК - Кружок.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Јас реков дека не би можел да водам никаков кружок, оти не сум член на таа партија.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Мислам треба да биде зачленет во нашиот таен револуционерен кружок.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Да живее новиот член на нашиот таен револуционерен кружок! - викнаа членовите на тајниот кружок, станаа и го избакнаа.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Во пролетта 1881 османлиската власт во Битола успеале да го откријат заговорничкиот кружок во Крушево и Охрид, а потоа и раководителите на прилепскиот кружок.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Ние се повлекувавме збунето кон излезот, измислувајќи комплицирани приказни за дополнителни часови, за состанок на кружокот по природни науки.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
17. Како претседател на Тајниот македонско-одрински кружок во Петербург (натаму: ТМОК), па со тоа и во ТМОРО, Мисирков не е и не можел да биде против револуцијата како метод (впрочем, тој и самиот смета дека резултатите можеле да се постигнат и „со вешти, мали народни движења“!), но категорички се изјаснува против Востанието во тој момент, како поради очевидниот неуспешен крај, со сите народни страдања, така и особено поради реалните опасности за распарчување и заграбување на Македонија од соседите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Велешкиот кружок, задоен со неверојатна омраза кон неправдата, бил преокупиран со прашањето за брзото и „лесно“ ослободување на Македонија.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Меѓутоа, кога кружокот решил да мине во конкретни подготовки за исполнување на своите планови, ситуација се изменила.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Во својата работа заговорниците собирале оружје, муниција, формирале кружоци, а за својата работа го информирале и рускиот конзул во Битола.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Секогаш доволен од себе си, учтив и внимателен кон сите, особено кон своите другари, тој во кружокот на гемиџиите беше најсимпатичниот, најсаканиот главно поради неговиот голем идеализам, скромност и добрина“.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Јордан Попјорданов-Орцето бил признат раководител на Кружокот, благодарејќи на неговите карактерни особини.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Рече, понатаму, дека најмногу внимание во партијата ќе посветуваат на физичкото образование на младите генерации, оти нема здрав народен дух без здраво народно тело; освен тоа, ќе оформувале и играорни групи и кружоци за дебати околу народната уметност денес.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Прашав, полуцинично (тој „полуцинизам“ веќе беше знак дека не ми е сеедно што почнувам да ја губам Луција, оти таа веќе имаше другари и таму, а не само во училиштето, каде што бев јас!), дали Партијата има намера да организира и кружок по џез и пушење марихуана.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Со тоа, Гемиџискиот кружок, иако подоцна, се збогатил со еден повозрасен, бестрашен и искусен член што имал доста врски со Револуционерната организација, како и лично со Гоце Делчев и Даме Груев.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Го водите литературниот кружок, ја собирате младата интелигенција, држите предавања за религија, револуција, местото на уметникот денес, вам капата долу.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Велешката група дефинитивно се конституирала во кружок со името „гемиџии“ во 1899 година.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Меѓутоа, по иницијатива на Орце, Велешкиот кружок решил да не го дозволи тоа.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
