култ (м.)

Протагонистите се приврзани на низа својствени вредности на еден клан („Сѐ додека нашиот татко беше уште во живот, семејството за нас беше истовремено и држава, и нација, и вера.”) ѝ припаѓаат на идеологијата која го одржуваше култот на една неверојатна монструозна хипостаза на божеството: Сталин.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Александар заклучи дека мора да јаде за сите негови претци кои биле гладни и дека би било крајно непристојно да не се придржува кон овој своевиден култ на предците.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Мајка го споделуваше Татковиот култ кон книгите уште кога се омажи за него, ама сега некој за прв пат ѝ подаруваше книга, и тоа необична книга која ќе ѝ припаѓа само нејзе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Краткоденицата е иницијација во надземните обичаи во паганските култови на огнот и водата во либидото и авантурата.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Коса ја носеше идејата дека целиот нов култ на млади се појави благодарение на крајот на времето на Рибата и почетокот на времето на Водолијата - и навистина изгледаше дека клинците прифаќаат такво нешто.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Несомнено е дека нашата стара словенска вера е вградена во новата, заедно со паганските култови, со обичаите и боговите кои добиле нови имиња.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Култот што неговите дворски шутови и поданици го гаеја беше на повисоко ниво и од обожувачите на телето во Египет.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Елеазар бен Цви пред очите ги гледа ликовите на првите владетели што во новата земја ги обединија еврејските племиња и на свештениците на единствениот бог што водеа битка со првосвештениците на паганските култови на богот Баал и на божицата Астарте, ги гледа нивните жртвеници и необични ритуали во кои на овие божества им жртвуваат крвни жртви, обезбедувајќи, по сите колебања и пресврти, доминација на единствениот, на Мојсеевиот бог и на неговите свештеници, на рабините од древните времиња благословени оттогаш, па сѐ до денес, сѐ до него.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пустина во која култот на автомобилите, вискито и мразот се одвива секојдневно: феномен на леснотијата покрај фаталноста на пустината.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Татко уште еднаш како вистински балкански Дон Кихот, чијашто конечна битка никој не ја разбира, ги дочува сталинистичките книги, кога во земјата никому не му пречеа и беа препуштени на заборав, а во земјата на корените продолжуваше нивниот култ.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но и тој не можеше да се ослободи од макијавелистичкото заложништво: целта да го спаси Тунис во текот на неговото триесетгодишно апсолутистичко владеење со оваа земја, не успевајќи да му одолее на неизбежното негување на култот на личноста, на арбитрарната автократија, на балетот на властољубивите куртизани околу него, најголемите, еден ден, да му ја преземат власта.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Оној кој збори туѓи јазици на соне зазира ли од заветот во којшто „никој не се срами што страда и вика од бол“15 зазира ли од името свое култот свој, па се таи, таи, притајува во еден друг бог - матичен?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Иако е централна личност на новиот технолошки култ и најголемите zaibatsu-и (корпорации) му нудат баснословни спогодби да работи за нив, повеќе сака да живее во расфрлан бунгалов со својата збирка (преку 100) музички инструменти - од ксилофони до гитари и дувачки инструменти.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Во случајот на денешните постколонијални земји, кај многу од нив во Третиот свет, национализмот може да стане оправдување за многу работи, како на пример за: укинувањето на личните слободи, еднопартискиот систем, диктатурата на армијата, култот на водачот и различните форми на екстремна ксенофобија.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но дојдоа други времиња во времето на комунизмот. Се урна култот на Сталин.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Којзнае, можеби Партијата е гнила под површината, а нејзиниот култ на воздржување и самоодречување е само шлаг под кој се крие злото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Секако дека тие внатрешни, мошне консистентни визии со векови претставувале визионерски култови и сликари со мистични склоности.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Остана доволно простор за култот на личноста. Тој простор го исполни Сталин.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сите со олеснување се ослободуваа од неговиот култ, од стравот од неговата подвижна сенка.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Рече дека таа идеја ја дала Луција, како култ- координатор на целото училиште и на Партијата, и дека наградите (три: една прва, една втора и една трета, во парична вредност која не беше за потценување), ќе бидат доделени на денот на врачувањето на дипломите, на самиот крај од нашето четиригодишно школување.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Повеќе