кусур (м.)
Но за свадба не се фаќа кусур.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Влегуваме во продавница да купиме нешто, а таму ќе ни се случи да ни продадат нешто расипано, да ви закинат при мерењето, да не ни вратат кусур и - ете причини за лошо расположение.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Со 100 динара ќе идеш да изнакупиш блок чоколадо, кило банани, 2 сладоледа и ќе ти остане кусур.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Емоции претопени во метал. И жгура наместо кусур.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Се загнаа татко му и стрико му и го откинаа Муарема со многу извинувања „да не фаќа кусур на детето", бидејќи е лудо и аџамија, не знае што прави.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кај Универзална, девојките се најдоа на тротоарот пред да стигне да им одговори со „догледање“, а пониската му викна на таксистот, кој сакаше да им врати кусур: Не треба. Награди што нѐ препознавте!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
МАТЕЈ: Низ оваа земја поминале Хуни, Готи и Варвари. Косата ли остана кусур?
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Не сте можеле да го почувствувате прикриениот шарм на живеење во спаваона со уште 20 и кусур мажи.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Ване немаше друго, освен да си помисли: кусур по кусур - учкур, учкур по учкур - ќурк, ќурк по ќурк - куќа: така се станува домаќин во сите времиња, така се станува домаќин и во сите невремиња.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ме разбуди ѕвончето. Ја отворам вратата и гледам човек, т.е. дечко. Висок два и кусур метри.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Гореименуванаа држава постоеше четириесет и кусур години.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
- Добро, рекла игуменијата. - Сепак, четириесет и кусур воденици се многу.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ако е кабил, нешчо да дада, а за кусурот да ме причекате.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Што правите, вели брат ми. - Кусури, вели мајка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Машала! Е, кога ќе се вратиш оттаму ќе имаш педесет и кусур. Тоа ли сакаш?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Последниот муштерија, една таква брадлеста политичка фаца, му побара да му го врати вошливиот кусур од четири денари од стотка.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Том ги отчука петте долари на касата. „А кусурот?“ праша Френк.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Само ти умееш да поминеш низ животот со тоа твое иха-ха-ха а притоа да веруваш дека сите си ги засмеала и никој нема да ти земе за кусур.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
- Ја ги разработуем - се изнафали шминкерот кој патем имаше 40 и кусур години, а изгледаше ко румунска скупштина.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
— Море го направи, Доле, кусур господ да ме направе, токо којзнае шо ќе речат виа орјатки — еснафките; којзнае дали не ќе ми се сторе некој ќодер на чупето, којзнае, само меѓу волку машки магарчиња едно женско дали не ќе ми го напаѓаат?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
