леснина (ж.)
Само замолкнувањето на Аванти пополо И само префарбувањето на бандиера роса А ваму новите соништа да претежнуваат од популизам И да не важи веќе поговорката Дека секое влакно си ја знае својата леснина
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Но кога си помисли на поповскиот живот, на сите оние облаги што ги уживаа поповите, тагата го остави и во душата сети леснина и така радосен си дојде на манастирот и му ја предаде иконата на дедот Сталета со изјава дека не мисли веќе да се главува кај него.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тоа е леснина која ми овозможува да бидам во сите замисливи и незамисливи состојби.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Ниеднаш не ја изгуби онаа мирна празнина, онаа што понекогаш му беше и некаква чудесна леснина во сето негово тело, но за која тој знаеше дека е од исцрпеност.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ја понесе од тоа само леснината на трезноста, од која чекорот му стануваше поцврст, а задоволството со себе заминат и од целата таа утрина сега можеше да му узрее во радосна насмевка, што ја сети во своите очи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Над училишната врата се вееше знамето, издупено од куршуми и влеваше леснина и радост во душата: слободата довтасала веќе, па еве ја, еве ја овде меѓу нас, нѐ гушка, нѐ милува и го брани ова делче од просторот слободно да дише ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се позатаи малку да види дали уште ќе ја штрека половината и крстот и бидејќи сети леснина, се обрна кон Митра со наивен детински поглед и полна доверба како кон своја мајка или сестра: — Да е видел господ, слепела, сестрице Митро, ошче за влакно ќеше да скрша глава. Boa ти било проклетија од господ на жените, сестричко.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Некаква леснина ни бликаше од душата и нѐ тераше распалавено да се влечеме низ падината.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се преслече и влезе во лабораторијата да продолжи со работа, чувствувајќи свежина и леснина во душата и главата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
По неколку часа спокоен и среќен, со ангелска леснина, носен од небесно ветре, летав кон својата татковина, кон дома.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
И така заспа вечерта со леснина на душата, дека нема никакво зло ако гледа Крсте во неа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Чувствувам леснина и опој кој лелее од сите страни на Сарајот: од таваните, од подот, од ќилимите, од книгите на рафтовите и полиците.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Ненадејно почувствував леснина. Спотаена радост. Можеби не е сѐ изгубено.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Со солзи и невиден гнев си ги кршеа прстите, пцуеја, ја колнеа невидената сила која се што тие со тегоби градеа, со леснина им го уриваше.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Навали глава врз пушката и одеднаш - ја совлада некаква незнајна сладовина, неспозната леснина и рој мисли ѝ ја наполнија главата кои нескладно, една преку друга се превртуваат, претуруваат, се мешаат, клокотат.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Арсо молчеше. Човекот се долепи до него и со леснина, како одамна да бил негов сосема близок пријател, го продолжуваше разговорот, како случајно прекинат: - Добро беше, но ... дуќанот ни беше на плоштадот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Пуста стројница! Колку бргу, со какви зборови и со каква леснина го саштиса таа ресенскиот момок за момата, единствената ќерка на Попставревци...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Неговата четка со чудна леснина го покоруваше коравото платно. ...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не. Не се стрча Сане Сандин, туку подлетна, со леснина се поткрена над патот и зачекори во воздухот. Почна бргу да се оддалечува.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Намисли да појде кај отец Серафим да му го каже сонот, да му се исповерда, да почувствува леснина во душата, но се исплаши да не го погледа прекорно отец Серафим и да му рече: Соновите ни го кажуваат она што го мислиме...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
