лешинар (м.)
Тука пред сѐ спаѓаат лешинарите пензионери кои имаат по 70 години, а вредно се бореле у другиот Светски рат тастирајќи ги вистинските борци кои воедно и загинале, а за тоа биле наградени од државата со нивните борилачки пензии кои изнесуваат колку 2 просечни плати.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Курвата од лешинарската фамилија да ја замени со чесна жена, која на Томо ќе му ја продолжи лозата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тогаш по небото вртеле белоглави орли - лешинари и соколи - мршави кои наврапито се спуштале на земјата и се враќале на небото со парчиња стрв во клуновите. - Поради нив, ни опусте небото.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
- Починала една моја тетка од Бечеј. - Значи еден лешинар помалку во фамилијата. - злобно ѝ одврати Ружа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Калкуланти, бедници, лицемери, кулоарски вошки што ги грицкаат театарските завеси, лешинари на празнината кои никогаш ништо друго и не правеле освен што го одржувале бесмислениот празен оган на големата празна празнина, на чие што дно ко во некоја инка/црна дупка, ко талог, трепериме и ги слушаме нивните мегафонски ступидарии.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
