ливадски (прид.)
5. Таква е, гледана однадвор, пуста и ненаселена, наваму од крајот на последната Голема војна, односно наваму од принудната колективизација, и нешто потоа, откако ги зафати луѓето емиграцијата, таа самоникната и безимена потковица среде Бакарно Гумно, која, спуштајќи се благо по голите падини на ридиштата, на запад и на југ, сè до мелиорацијата (пред десетина години ја извршија доброволно младински работни бригади; покрај бесплатна исхрана, работничка облека и плускавици на дланките, младинците имаа и задача да ги шират меѓу себе љубовта и братството) се преточува во ливадско земјиште (сега сушно и неплодно) испресечено со мртвици и блата кои, пак, се вливаа во Црна и во кои заедно со стотици видови барски и преселни птици живееше и лошиот дух на маларијата, а на исток и на север, односно на североисток и на северозапад, сѐ до мариовските планини, односно сѐ до Прилеп и сѐ до крушевските планини, во житница и тутунско поле.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
- Е, па, тролови се многу мали шумски џуџиња кои живеат во чашките од ливадските цвеќиња, дење спијат, а ноќе излегуваат и се движат низ шумата и гајле си немаат од темнината.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Јас сум една овца сред ливадска вселена.
„МАРГИНА бр. 2“
(1994)
Како може таков директор на Охридско лето да продава мед? - И тоа ливадски, од охридски плажи.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Има вкус на ливадски мед, зрела смоква, цреша, карамел, чоколада, егзотични зачини, морски оревчиња, каранфилчиња, шафран.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
