мака (ж.)
Ех, море, никој не сака да ми ја знае маката.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Убавина на маката. Вечноста на творечката прелага. ... Зошто сево ова?
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Се прибирам и со мака продолжувам.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Усните со мака и треперливо ѝ мрдаат: - Среќно, среќно, дечиња мои ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Јаболкчињата сестра ми со мака ги гризеше. Но ги бараше.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Имам пријатели, но само еден така и радост носи и светла човечка мака.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Се вртка, се шутка дури не му направи Ристе ишарет со очите да му ја извади шамијата од уста. Тоа го направи без мака.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Завчера сестра ми ја закопавме со мака. Гробарите ги фрлаа лопатите и зборуваа налутено дека ваков дожд никогаш не се паметело досега.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Фала му на Бога што ме донесе на ова место и што им стави крај на моите маки.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
И јас ќе се вратам во пустата куќа и почнува да ми е мака дека не ме заклале.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но, тоа боли: погледнете ги сликите на средновековните мартири: какви физикални маки, крв, какви гримаси на бол.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Цел еден век. Уморот, тешкиот пат, гладот и жедта што нѐ следеа со часови додека нѐ носеа во домот завчас исчезна, божем сета наша мака, несреќи ги стопи добрата душа на Големата вода.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тие бараа уво во кое ќе ги излеат своите маки за олеснување на душата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Па ни тој самиот не кажуваше како порано дека од мака го прави тоа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Му се услади кога виде како без многу мака паричките му се зголемуваат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Седна со нив, и кога келнерите со тешка мака ги истераа на улица, го оставија зелениот во некој влажен двор и ја одвлекоа блондината во малото сопче на браќата влечејќи го со себе и мирисот на лутата мастика.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Татко ми ме затекна така замислена и ме потпраша што мака имам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Маката беше што се раѓаа еднозадруго и што работата ти се шири.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Никој не знае за мојата мака штом ветроштини ѝ го зеле млекото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ако погледам уште малку ќе ги видам и првите фиданки На таканаречената ботаничка глобализација Која најстрого пропишува краставиците да бидат прави И да не бидат подебели од осум сантиметри Ако сакаат да бидат пропуштени до трпезите на Европската унија Истата мака си ја имаат и доматите, празот и компирите На кои уште незасеани им се дава до знаење Дека во Европската унија сакаат само прави и мазни И кој им е виновен на кривите краставици
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
