малина (ж.)
Носиш маска, затоа личиш на сок од малини.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се поднамести. Со лесни движења на дланките ја поправи долгата црна малина и врз неа нафрлениот шајак подрабен со црвени реси и мониста.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
На овие пазари најмногу имаше овошје, а се продаваа и јагоди, па дури и малини, одгледувани под стакларници.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Се сети на настанот виден во детството; на ножот светкав како влажен рибји стомак; на проѕирниот лак што го остави зад себе проклетиот челик пред да ја пробие ленената кошула; на темната лочка крв која не беше растопен пламен на малини; и на дебелите стакла на жандармеровите очила.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не ни е недостижно тоа тиркизно небо, ново изгрејсонце, бакнеж со вкус на малина, хоризонт со боја на циклама, ново заљубување и надеж за убав почеток.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
И седенките, кога чупите од село се собираа и со шега и песна плетеа чорапи, фанели, капи, нараквици и малини, а беќарите - мајтапчии, вртејќи синџирче на прст, ги задеваа оние девојки кои имаа фрлено око. И тоа беше дома...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Марија, ќе убијам, говорев ноќе по твоето бегство, се колнев пред онаа киклопска глава повикувајќи ја како сведок дека ќе си достојам на зборот, дека еднаш ќе замавнам со нож на некого и дека со бел отров во очите, како оној во детството, само со очните белки, ќе испитувам дали крвта личи на сок од малини или е грев на мракот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Две сочни, бели куполи со пупки малини.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Опкружен си со бамји ко пиперки, целер ко диња, црн патлиџан ко тиква, малини ко јагоди, јагоди три у кило, лук ко цитрон, цитрон кило и пол...
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Неговата батериска лампа ги фати и ги проблесна со живот, виножитата отскокнаа одново пополнувајќи ги сенките, со бои на сливи, малини и грозје, со боите на пресечен лимон и небото од кое облаците се одвеани, а синилото одново се враќа.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ајде, по една малина! Јас честам, а потоа сите кај мене.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Потем сал туку се излежуваше по дома, си остана младоженец без невеста, едно време се пушти глас дека станал акробат и ноќум одел по жица како месечар, филистејците се такви, на спасителите им подаруваат осаменост, им го нудат и кошмарот на заминувањето од родната грутка – барем сега не се талка со месеци по морињата до Австралија и Нов Зеланд, а ако е до пустини и таму има пустини, но децата таму не чуле за прачки, не виделе дренки и шумски малини, децата таму се далдисани во компјутерски игри.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Погледни, тој е без облици, неговата крв не е сок од малини.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Јагодите, телешкото, малините, компирите, боровинките и... на прво место е грозјето.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Влагата ќе стори крвта да заприлега на сок од малини.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- Да запамтиш, Циљка, дека ти си борец... - Во малина... - рече некоја и сите удрија во смеа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- А таму има и малини. Јаготки, малини - избирај!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Капки со вкус на малини како кога си заминува летото. Капки со едно име – убавина.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Не личеше на весел, пламенест сок од малини.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Прво она дава јагоди, после малини, после боровинки, после капини, после грозје.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
