маслинка (ж.)
Мириса на нафталин, на маслинки, на риби, на масло.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Уште не е заборавен снегот а славеите веќе се натпреваруваат во дворот По ружите по џбунките по маслинката.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Се измеша маслинката со пролетното цвеќе на дрвјата и чека плодот да потера.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Маслинките расцветани како во некој далечен еп а уште подолу свеченоста на морето...
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Неговото алчно срце пукаше од мака при помислата дека маслинките пропаѓаат.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Мртви и темни сурови гламњи скршена гранка маслинка!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Мегалоновите бродови ги разнесуваа маслинките и зејтинот што се правеше од нив по сите светски пристаништа.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Отидоа во војна и берачите на маслинки.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
По цел ден одеше од соба в соба, како ѕвер затворен в кафез и смислуваше начин како да ги собере маслинките.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Па ми го позема фенерот и почекува и јас да слезам, Кледот е полн со бочви, со качиња сирење и маслинки, со вина и со друго.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Штуро е душата себе си да се моли Разбранета ноќ да ве врати Низ маслинките земјата кон морето кога трчала.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
лежам јас ко пуштена одозгора, мислам од врвот на небото, белузликаво како немирните лисја на маслинките што ми светкаат од брегот, умот веќе ми е избеган кај детето во Чехословачка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Зашто тие исекоа сѐ што сретнаа на својот пат - и нозете на невеселиот палјачо и коренот на маслинките.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Но кога дојде време да се берат маслинките, се отвори војна.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Работеа во Грција, градеа некаков санаториум крај маслинките на едни стари гробишта, подалеку од градот, ѕидаа повеќе зданија, а оној работеше на сонцето од сите тие денови, ги дигаше како од шега сите оние огромни блокови делкан камен, а неговата црвена коса како да расцутуваше на сонцето на тоа лето, беше постојано среќен и широко насмеан, со сите нив околу себе, со сите ѕидари и со сите деца, секогаш готов да стори нешто за секого од нив со оние огромни пегави и црвено издамчени рачишта да им помогне, а при тоа и да им се насмее со она свое големо лице, на кое постојано зрееше едно огромно задоволство со себеси и со сите други доста поситни од него луѓе, што се грижеа за него и што го слушаа со задоволство како труби неговиот глас меѓу ѕидовите, среќни со неговата момчешки несмасна шега.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ставаш маслинки во нејзините очи.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Во времето кога маслинките дозреваа, илјадници работници од блиски и далечни краишта доаѓаа да ги берат.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
А маслинките му беа потребни.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
А маслинките му беа потребни.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Тој човек со гуња од секакви закрпи и опашан преку неа со две шамии, во објала во кои можат да се нурнат шумски пенушки, понекогаш работел в град: таму носел на широкиот грб по две вреќи брашно или сол, редел по турските и ерменските магази буриња со маслинки, по ановите со боси нозе гмечел грозје во каци.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
