маѓепсник (м.)
Тоа траеше доста кусо, колку четири здива, или колку четири волчи соништа, а после, наеднаш, оној маѓепсничар пак ја покрена својата волшебна прачка и дивинките го разбија својот застојан синџир и сега зедоа да ги душкаат сите негови стапалки по снегот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тој имаше моќ на маѓепсник. Штом отвореше уста да раскажува, сите се прибираа поблиску до него; го голтаа секој негов збор.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И така, кога мајка му не ќе беше дома, ја носеше Злата на таванот и застануваа крај огледалото, кое, како некој маѓепсник ги поземаше и тие се губеа во него.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Наеднаш и штурците се стивнаа. Сенката ја крена раката од која како од маѓеснички ракав се спушти многубројна басма.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
4. Каде што беше црвчето сега се клати рипче а јас не сум маѓепсник.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Нема запреги и нема маѓесници, русалки со коси од ѕвездени нишки, мислев.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
= За што се работи? = Вртењето на вретеното на Старата жена е вртењето на „времетраењето“ на магијата, штом предивото (времето во кое магијата е делотворна) заврши, вретеното престанува да се врти, времето (на магијата) одмина и таа може да се тргне од магепсникот. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 109
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Тогаш го здогледав Симона кој од некаде се појави, но сега застана и гледаше во Лена како во маѓесница.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Кога виде кадијата дека со никакви бакшиши не може да ја соблазни, со сила не смееше, плашејќи се да не е маѓепсница и вештерка, какви што по тоа темно време ги имаше кај сите религии, реши да го измени режимот спрема Анѓа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Токму како некој маѓепсничар да прекина од некаде од зад сите тие волшебни дрвја некоја игра.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Молежлива, блиска, маѓепсничка и волшебна, умилна, заносна и ожална, ту гласна ем тивка, мека и смирувачка, страстна и вдахновена, побожна и трогателна, заводлива и нежна, радосна и слатка, ветувачка и измамничка, се разлева по ливадата песната на штурците, го преполнува воздухот, проникнува под секоја тревка, прекинува колку за да присобере здив и одново се разлева, одекнува, тече, се шири, се издигнува и лета и постојано без прекин и престан моли: - дојди - дојди - дојди...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тој плачеше и го гледаше пламенот. Прилегаше на предив маѓесник.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Слушај, Ѓорѓе, таа е маѓепсничка! Сигурно и тебе те маѓепсала.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Дали беше зол, дали беше препреден, дали беше само маѓесник или гатач?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
