мешколи (несв.)
Од секое дрво друго ветре се мешколи и ти шумоли ко човечки говор со притаен кикот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таа никогаш не може да се скраси, на едно место да застане: се мрешка, се мешколи, потфрла бранчиња и го подлижува брегот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Воздухот стануваше солен. Се мешколеше во ноздрите, печеше суво.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А сега, ко посрано дете се мешколи пред нас, си мислам, - За држава треба цар, даскали, доктори, писари, вели војводата, а ти имаш само болви и болвосерки.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се мешколи така Левтерија, се мешколи и земјата под неа. Како човек на разбудување.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ѕвездан пак се мешколи и со напнување, со триста сили, ќе ме праша: - На што лае мамо кучено, вели, на што лае онолку Чако? 171
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
