мижлив (прид.)
Таму зад чалмата на кадијата се покажува само главата со русите разбушавени веѓи и ситните мижливи очи на татко му.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Белич бргу протна глава низ прозорец: далеку уште во темнината некаде, трепкаше мижлива светлина, која жто стануваше сѐ поголема, поблиска. Станица! Спасени се!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Сега седи и колената му се рошкаат во брадата. Очите се мижливи и тргнати в сенка.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
