милосрдие (ср.)
Веќе со месеци му става на детето некакви гнасни облоги со коишто му го раздразнува видот и предизвикува милосрдие кај минувачите.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Не се дотеруваше како другите негови домски другари - да спие со врзана коса, да црта ќумурни мустаќи, да пушта долги нокти на малиот прст - зашто однапред знаеше дека со ништо нема да го подобри својот физички изглед, за евентуално да го сврти вниманието на некоја од оние девојки што живееја како нив во државната установа на милосрдието и дарежливоста, само преку ѕид.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Оти во злото мерка нема, како и во милосрдието и добрината; по тоа тие две подобни се и тешко ги разликува слабата душа човечка.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Очите треба да му бидат сиви, способни во зависност од околностите да искажуваат и суровост и милосрдност. Носот, како што треба.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Нивната милост се престорува во милосрдие. Ја свртувам главата настрана и пак се гледам запашкан, како туѓинец во постелата. Како тезгере фрлено, запотегалено.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И, што ќе се случеше доколку можев да ја остварам злосторничката намера која не вклучуваше милосрдие, но за која постоеше неколеблива причина?
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Ги виде сите свои робови и робинки пред себе; ги виде и убавите и млади невести Доста и Дунава Макреви, ја виде и бела Бојана Жиовката, па погледот му падна и на Доста Рожденката, околу која толку години се вртка, но сега кај него немаше ни зрнце милосрдие, ни зрнце мерак, ни зрнце човештилак.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Од сето тоа, јас и Луција сме правеле непотребна драма; на светот секогаш има жени кои се расположени за пријателство и љубов, за милосрдие и страст.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Се надевал дека христијанското милосрдие нема да му дозволи на домаќинот да го предаде на крволочните ѕверови.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
„Секое тело заслужува милосрдие“.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Просветли ги оние што треба да ми дадат совет, зборовите да им бидат исполнети со милосрдие и мудрост.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тоа беше очајнички крик. Страшен крик на невино осуден. Повик за милост. За милосрдие.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Имаше и една друга слика на ритуално милосрдие од детството која засекогаш остана врежана во мојата свест.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
