мрава (ж.)
Црн црн сум, мрава мрачна, црна, во црн мрак живеам. Очи немам.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Гробот беше ископан и купот земја го одронуваа мрави и гуштерици.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И некои црвени и царски мрави ги оставаат мравјалниците и некои црни и непознати бубачиња идат. Првпат видени и првпат сретнати.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Малку нешто и ќе ми полазаат мрави по коски.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И тревата и мравите се на повисоко од мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По нозете ни се качуваат мрави и бубачиња.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И како ќе голтнам така ќе ме жегне под скутината. Си мислам: сум голтнала мрава и мешам во маштеницата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Макар ќе стане мрава, пиле, ќе се испровре од некаде и ќе дојде да ме види.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И кога наскоро излегоа на првата височина, откаде што се гледаше целата околност како на дланка, пред очите им се покажа радосна глетка: во самото подножје на планината, низ високите пченки и приведените главички на сончогледите, раздвижени како мрави, работеа младинците, се разнесуваа тврди удари од копачи и лопати, а во должина од неколку стотини метра се црнееја купишта од ископаната земја....
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тргнав низ коридорот, во најцрн мрак, јас мрава црна во црна ноќ на мрамор црн, одев низ дворот, кон скрипториумот, каде отец Кирил Филозофот остануваше до доцна во ноќта запишувајќи сочиненија некакви во кои ги прославуваше чудесата и подвизите на божјите луѓе.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
По нозете ми се качуваат мрави, полето ѕуни и ми се одѕива во ушите. 35
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сигурно некоја мрава сум сркнала со маштеницата, си велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го изгубив видот на утробата, не бев веќе нему подобен, и трајно се здружив со двајцата понижени и бедни духом, во борба со Него, што заврши така како што заврши: јас денес мрава сум, на црн мрамор, во најцрна ноќ, а Бог не само што ме гледа, туку и го слуша топотењето на нозете мои.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Во таква ноќ без ѕвезди, на таков мрамор, Бог не само што ја гледа мравата, туку го слуша и топотењето на нозете нејзини.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Цел божји ден да разодувам, ко жолта мрава, ко бесна мува меѓу ѕидовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми се стори дека во темница останав јас, мрава црна, на црн мрамор, во најцрната ноќ, оти свеќата на отец Стефан Лествичникот светеше со светлина студена, како светилото ноќно на небото: светеше само толку колку да се каже оти не сме слепи, како окото негово помрачено од бело перде.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Не ти дадоа тебе да видиш зашто порасна со црни очи-две џиновски мрави на земјата под Небото; Не ти даваат ни тебе да видиш зашто живееш меѓу убијци на инсекти.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Со јазикот, жената, ко со лопата ги црпи мравите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Види мрави да не влегле во маштеницата, викам, од мравите побрзо ќе зоврие, ќе се скисели, викам, мрави, викам, мрави, мрави, од секаде мрави: во очите, под кожата, во маштеницата, види во маштеницата, викам, а Јон ми се одѕива, не слуша, а ми се одѕива, а мене сѐ ме боли и ме онеспособува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И мрави, мрави, што се вели, само да ме лазаат по прасците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
