мрази (несв.)
Човек што нѐ затекнува на јадење, вели мајка, не може да нѐ мрази.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Животот им станал неприродна состојба и мразат сѐ што не познаваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Со тешкото чувство, па и стравот во себе, не можев да проценам, дали ме мразат или ме сожалуваат.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Му закажав војна на инаетот од инает сакав да го згазам и закажав војна на омразата зошто и неа ужасно ја мразам Му закажав војна на гневот го прогонував и кон него се гневев му закажав војна и на гревот за малку и него ќе го средев Му закажав војна на стравот и сакав од страв да го стресам му закажав војна на егото и него да го обесчестам Му закажав војна на лукавиот и лукаво сакав да го сотрам ѕверот се разбуди во мене да го уништам и него ќе морам Си закажав војна со себе безпоштедна со премногу мртви си закажав војна без крај војна со страдања и жртви
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Ни еден српски воспитаник, особено ако тој има живеано во Србија, не само што не им верува на Србите дека тој е Србин, туку и ги мрази за нивниот шовинизам и ги лаже за да си ја достигне само целта, да добие образование.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Се мразам што не знам ни штекер да сменам и ништо од пенкало потешко да кревам се мразам себеси што самиот се мразам а дупло би се мразел ако сам се сакам
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Се мразам што егото незнам да го скротам за секое срање газот да го потам се мразам себеси што Бог го разочарав и погана уста што често отварав
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Му се восхитуваше на тоа мало човештво составено од толку различни луѓе, кои живеат со векови заедно, без многу да се мразат, успевајќи да ги совладаат разликите, кои во другите предели на некогашното царство толку тешко се хармонизирале.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
НЕФОРМАЛЕН Не користам шаблон строг и мразам хаику со слог отидов да читам некролог
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Веќе немаш ништо што можеш да го сакаш или да го мразиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Винстон ја мразеше оваа вежба од која добиваше остри болки од петиците до бутините и која често завршуваше предизвикувајќи му нов напад на кашлица.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Понекогаш детето и сака и мрази во истиот дел од секундата.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Има што да видам, двете мои колешки од факултет кои најмногу ме мразеа и кои се чувствуваа конкурентни тукушто му станале пријателки.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Го мразев и небото што навечер се огледува во вирчето.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Единствената причина што врагот, кој толку ја мразеше работата што сестрата на Иван еднаш добро го искара затоа што нема плуски на дланките, се согласи и понатаму да ѝ аргатува на дуријата, лежеше во неговото очајничко решение да го истера моралниот дремеж што се закануваше да го надвие.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Од сето горе речено се гледа оти бугарските арнотии за нас Македонците ни најмалку не се разликуваат од српските, но затоа пак нѐ чинат стопати повеќе: 1/ за бугарското име што ни го подари Егзархијата82ние ги зедовме на себе сите добрини што се врзани со него и со кои се украси тоа име во најновата историја на Балканскиот Полуостров. 2/ за бугарските училишта и бугарското „покровителство” на нашите интереси ние немаме никакво сочувство од страна на Русите, не затоа што тие ги мразат Бугарите, а по тие причини што тие толку многу направиле за Бугарите, колку за никој од словенските и православни народи: излегува оти тие и за нас Македонците направиле многу и немало зошто уште нешто да очекуваме од нив.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Овде и тревата ги мрази полжавите и небото птиците.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Горан знаеше по седум пати да им се јавува на девојки кои не сакаат ни под разно да излезат со него, да ги застанува колегите во факултетските ходници и да ги гњави со тоа како за малку ќе го положел испититот ама ете немал среќа, и згора на сето тоа, професорот го мразел и да се фали со тоа дека оди на журки кои се посетувани од битни велеградски фаци.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Стварам гадости просам љубови лажам години мразам младости.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
По свршувањето на учењето може да биде и чиновник на пропагандата, но притоа тој ги мрази и си ја проколнува судбината што е орудие на една пропаганда, којашто си има свои цели, совршено спротивни на интересите на неговата татковина – Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
