мувлоса (св.)
Мајка ми постојано се врткаше околу последните зрна заклучени во ковчегот под скалата, прибираше од оние што сѐ уште не мувлосале и шепотеше налутено колнејќи ги „желкарите“ и „ камаратине“.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ралиците беа заразени од лисни вошки. И некои од флоксите беа мувлосани.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Од тој ден потемне, се џбуноса, се урниса песјото место. Се повали вратата, гредите мувлосаа.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во минатата година грозјето, она ситно и темномодро како парченце ноќ и прораснато во овој крај за земјата и за човечките срца, мувлоса необрано меѓу ластарите, а тоа се случи кога умреа праските: лисјето без позната причина поцрвенети, се збрчкаа, потемнеа, потоа искапаа, плодот се исуши несозреан - врз семката остана само пеплосана сува кора без капка сок.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
