муцка (ж.)
Пливаш во парите, ја уживаш моќта но образот ти е избербатен беднику неподнослива реа се шири ко кочина од тебе лажлив контаминиран скоту Затни ја таа слаткоречива муцка биди за момент доблесен и признај колку ли гревови носиш со себе додека пред сите изигруваш светец
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
На вратата пред дворот ме пречека сува жена со строга лисичја муцка, темно лице слично на земја.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кутрето се налапа попара со млеко и муцка си изми во чиничето со вода.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Таа само замавнува со муцката и не ја врти главата од кај мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Градот е убиец, градот е жртва во градот на асфалтот се пролева крвта стемнети муцки со дебели ланци со вишок на мускули, а шуплива црпка Секој втор млад е социопат да стигнеш до успех биди ти гад таксисти по улици со завршен факс и револуцијата влезе во климакс Бледи лица со насмевки тажни лица со брчки, осамени дами мочли со џипови глумат џет сет со луксузен стан заработен в кревет Крстот свети во темните ноќи од премногу пороци светат и очи и сите тука се сметаат за светци се вртат во гроб и нашите претци
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Имаше кучешка муцка која се обидуваше да се насмее, но никогаш не го правеше тоа, задржувајќи ги кисело развлечените усни како оптегнат ластик подготвен во секој миг да се ослободи од стрелата свртена кон оној што беше пред него.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Замавнува со главата под слабините и коњски муви и болви тепа со муцката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во дрезгите го најдовме и песот што збесна ланската есен и што растрчуваше низ полето со бела пена, ко сапуница на муцката. Коските веќе му беа побелени од снегот и од дождот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе ми го обели образот, а јас ќе им ги затворам муцките на сите што не веруваат во него.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Знаеш кога да си ја пуштиш а кога да си ја прибереш насмевката. Кога да си ја затнеш а кога да си ја одзатнеш муцката. Да знаеш само колку ти завидувам поради тоа“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
И дадов една по муцка и ја легнав.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Коњите сега ослободени од каскањата и затегањата на уздите или удирање по мевот од петиците на полковниците - започнаа веднаш да прават немирлаци меѓу себе: да се душкаат со муцките, да се подгризнуваат за вратовите или да се потчукнуваат со колковите што прислужникот едвај ги врза.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Детето ја чувствува тапата, влажна муцка врз својата тупаница и уште повеќе се обеспокојува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ми се доближуваат, ги поткреваат своите топли муцки и ми дишат право в лице.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Возот си тропка, полицаецот ја зел муцката в дланки и спие дали спие.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И се изјази на рамото и почна со муцката да ѝ го трие вратот.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
И замисли таа да те бие по муцка, да ти пцуе мајка, сестра и жена и сите светии...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И сега, кога ја видоа Митра одгоре и со неа една „ас“ невеста со скопци, со решмчња, синџири и други ѕрнѕурки, со прегачи и кистови, во „копитата" променета, сите си ги поткаснаа долните муцки.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тоа и од таму, и од небото дебнеше остриот месец со своето гладно око, готов секој миг да ја исправи муцката и да завие по снежната штамовна дивина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Можеби и ги стискале клепките иако можеле да догледаат дека низ порабен облак се покажало крајче зимурлава месечина. Бездруго со изѕемната муцка на бескуќен никаквец.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
