навлажни (св.)
Таа ги навлажни само усните и го накисна едниот раб од црната шамија.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Чувствува дека очите му се навлажнуваат.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ја гледа сликата и очите му се навлажнуваат, срцето му се стега, душата му се загорчува и му шири пукнатина во него.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
А треба водата, затоа и се борев и се изборив, за да ја навлажниш испуканата уста и потта да ја измиеш од лицето и од снагата и да ја симнеш наслагата од меѓу прстите на нозете.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Бавно се подигаат градите, се слуша тешка воздишка, а потоа со јазичето си ги навлажнува испуканите усни кои притоа се собираат во болен грч.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Од забите и непцето цеди плунка и со врвот на јазикот навлажнува усни и чувствува дека и се прекршуваат колената, ја облева пот, ѝ се смрачува пред очи...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
При секое погледнување во тие белини, Богдан го обзема силна возбуда; по телото му врват благи трпки и му се искачуваат во главата; го чувствува движењето на крвта во него, а рачката од фанглата и мистријата му се навлажнуваат во рацете и потреперува.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Бојан се пресели со мислите в село, во топлата светла соба на татковиот дом, па наеднаш почувствува дека очите му се навлажнуваат.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ох, Пелагијо! ја избакнува, ја навлажнува со солзи и качувајќи се горе, сега веќе не срамејќи се ни од Добра, ни од мајка си, ни од другите , се свртува уште еднаш и проговорува Ја враќам неговата семка во Македонија и ич не ми е гајле дали летнал со веленцето или се пикнал во некоја дупка! се притиска по мевот лесно и внимателно и потоа влегува во тисканицата, во темницата на вагонот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Вади пакло цигари, му ја подава на Саздо; овој зема цигара, му се заблагодарува со нишање на главата, па откако ја навлажнува, го прифаќа огинот што шефот му го подава од скапоцена запалка.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Лицето ѝ се стемни. Ги собра веѓите. Очите ѝ се навлажнија. Сигурно, во себе, плачеше.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Дождот ништо не навлажнил, ни едно прсте. Земјата беше сува и цврста, толку цврста што изгледаше како никогаш да не била копана.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Само тогаш. Ќе ми се навлажнат очиве и меѓуножјето. И ќе си кажам.
„Курвите на ѓаволот“
од Елена Велјановска
(2013)
Жените ме земаат в средина и пеат: ,Прашчај, прашчај"... им се навлажнуваат очите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Чарлс ги навлажни усните што се тресеа.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
