навреден (прид.)
И покрај сѐ, осеќам дека уште сме приврзани од заедничката судбина на победени и навредени.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тие и на училните стебла гледаат со сомневање.“ Старчето отплетка со прст некаква невидлива пајажина од пред себе и болничарите излегоа со пламена навреденост околу усните.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Елена ги виде уште кога дојдоа, но се пикна во плевната, ја затвори вратата, легна врз сеното и го зеде дневникот в раце. Беше лута и навредена.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Стариот добродушен даб беше навреден до срце.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Да, солзите на навредените целата утрин кобеа лошо над моите Ко трендафил алов црвенеа децата кутри: остро ги укорив своите.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Мрзоволно се влечев по нив по малку навреден што не ме погледнуваат, застанував полека и гледајќи го широкиот грб на Баждара се губев во нејасни мисли.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Патокази кон тебе ме доведоа, тоа не е пат до пеколот, Игра на животот во сложувалка наредена, зошто ова парче црна кал, сѐ уште како во твое време е навредена.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Навистина треварите стоеја зад него и го мереа навредено под очи...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Оној третиот Пенчо што го знаев - сонот на моето детство, бестрашен и силен, господар на сите деца од улицата, со параден војнички чекор, слободен од стегите на уличиштето - полека гаснеше во мојата свест и оставаше во мене некаква празнотија на измамен човек, навреден до солзи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Налутено се сврте од нив и местејќи си ја својата матарка на појасот, продолжи сѐ така со навреден израз.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Мислев и не можев тоа да го сторам иако се чувствував навреден како мал пес со кој луѓето најпрвин добро постапуваат, потоа, без причина, го клоцнуваат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Погледот на постарата сестра заплашува да мине
во навреденост.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Не се зачуди кога го виде навреден! (Тој, седнат на шатка што трча.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Не ми се закануваше. Можеби се лутеше на себе што ме остава навреден и понижен, можеби ја сожалуваше недозреаната младост во мене.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Гете воопшто не се почувствувал навреден, дури му рекол дека, иако никој друг не му изрекол таква забелешка, бил согласен со истата и ја сметал за оправдана.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Дамче се почувствува и понижен и навреден. И веднаш во неговото срце шибна омраза спрема него, спрема сите од Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во лутина и бес, зашеметен и навреден, Зоки небаре добива крила и се стрчува кон него.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Тетка ми навредено и налутено замолчи и си влезе дома.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Кога Бојан ги спушти кучињата на земја, Караман навреден, со свиткана опашка се повлече до ѕидот и легна во сламата, а Стрела почна да скока и да ги опира своите предни нозе во градите на момченцето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
За момент седам збунет. Се чувствувам и навреден. Навистина, што сака да постигне иследников?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
