наглув (прид.)
Уште како дете прележа воспаление на мозокот, остана наглув и со маана во говорот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
И в село се чу пукањето, ама војно време, си отрпнат, наглув.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Томе Манев. Ене, сега се прави наглув божем од топовите во борбите оглувел.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
- Земјак сум ти - гласно рече човекот штом се досети дека дедото е наглув.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
