нагризе (св.)
Нѐ преполни со некој бес, почна да нѐ нагризува, да ни го зема сонот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Прашуваше дали стои обесена на башлакот каде што ја остави да се чува, дали ја подмачкуваат со тревката ноктец за да не ја нагризат молци, дали писката и брмчалото го подмачкуваат со масло за да не се исушат и да испукаат.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
На некои места имаше дамки рѓа, но металот беше таков што не даваше значително да биде нагризан.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Го слушам како 'рѓата што го нагризува железото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кај некои луѓе Јас е кревка супстанција нагризната од киселината на постоењето. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Од издишката, низ подотворената рибја уста му се цедеше некоја црна леплива магла која ги нагризуваше или наразуваше, како со киселина, очите на секој кој ќе погледнеше во него, волно или неволно.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Иако однадвор изгледаше здраво, црвот како јаболко го нагризуваше одвнатре.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Пепелта ја чува невиноста само во она што не е начнато од подмолни нагризи налик на црвојадина.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Гнилите и од црвја нагризани дрвја ги фрла настрана зашто не е гордо црв да гори.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Кај некои луѓе Јас е кревка супстанција нагризната од киселината на постоењето, и таму каде што нагризувањето е најсилно, се отвора една поинаква стварност. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Поначесто дрварите и овчарите пронаоѓале мрши од кози и од јариња, обезглавени, нагризени или задавени.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Ко улави обете, мислиш лепрата нѐ нагризала.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Вода брижди само од главата твоја, ти влегува в очи и те штипе, те нагризува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Изгледа дека тие со векови заедно се граделе, заедно растеле, зашто и денес катедралата се чува грижливо за да не ја нагризе забот на времето и луѓето се трудат да ѝ ја зачуваат нејзината младост.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Нервозата ми ја нагризуваше трпеливоста. Нетрпеливоста ми се подместуваше во замена за нужното спокојство.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Околу тиранинот ќе се создаде свита која ќе биде измачувана од истата страст и амбиција - да се владее, со или без тиранинот, да се стане дел од една гротескна процесија која ја инструментализира немоќта на тиранинот, нагризен од амбицијата на вечното владеење.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Нешто бездруго им се случило на тие мажи што им ги нагризало самопочитта и моралната издржливост.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Во јули застанат во вашиот двор да ја кренам раката наспроти сонцето и внимателно движејќи ја низ воздухот да се одрзува сенката на секој нејзин потег како оган што да го нагризе ѕидот сѐ дури мислата на тој цртеж не се вглоби во душата на каменот сѐ дури среде ова болно јаве на животот ѓаволски убава одново не се покажеш ти наведната како му ги замиваш раните на вашето болно ждребе и гледаш на мапата на неговата засушена крв пат што скршнува кон вилински езера и коњ на патот што `ржи самоти ѕвездите и стебленце бела бреза што се ниша над младичот.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
На почетокот тапа болка, нешто како да е нагризено од ракијата, на едно место, ама сега, одвреме навреме како да лазе по целата внатрешност.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
