наднесе (св.)
И можеби не само за тоа додека за миг се наднесуваше над мене и ги криеше со влакнестиот подбрадок и своите очи и птиците.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ноќта пред да заспијам, слушнав мошолење на дожд на ламарината што беше ставена на дел од покривот што се наднесуваше над балконот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Премногу сме приземни. владееме со умешноста да се наднесеме над бездната како големите мрзеливи птици Но нив гладот ги води а не страста за летање.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Само да трепне во сонот и јас ќе се наднесам над него, ќе го наткрилам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се буткале, секој да се наднесе над него, некои од помладите да му ја допрат со усни десната рака, чиниш тој внимателно ги слушал и ги следел со малку накривена глава и подотворено око кон своето воле под дамкав габер; суро живинче слично на изгаснато суштество.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тогаш попот трипати се прекрстил и повикал уште еден ангел, шестиот или седмиот од Јовановото Откровение, да го заглушува светот со труба: врз една третина луѓе од земјава се наднесува смртта со исклештени триесет и два заба, доаѓаат илјадници и илјадници киклопи во огнени, синомолскавични оклопи под лавовски гриви, опашите им биле двоглави змии. Морничаво и печално.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Над мене се наднесуваат илјадници гласови, ме поклопуваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
5. Витолишкиот мудур Арсланбеј седеше еден поручек во својата одаја, два три дена пред Илинден, наднесен над едно писмо и ѕуреше во него преку очилата, очигледно замајан од неговата содржина.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Цело поле е некако пристемнето, омарничаво, и сѐ некои дипли, дипли запурнина се наднесуваат над тебе и те притискаат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ми се наднесува, ми ја наднесува муцката, ко мотика.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Наднесена над поднамодренотo лице Дедомразово подзамрежено од декемврискиот сињак, со нежно памукче на усничките, убавицата ги собираше капките претворајќи ги, притоа, во нови мустаќи, нова брада.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ја оттурна својата порција настрана, го зеде парчето леб во едната деликатна рака, сирењето во другата и се наднесе над масата за да може да зборува без да вика.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И телефонот вибрираше од треперењето што старецот го пренесуваше врз масата. Се наведна наднесувајќи се, зјапајќи во него.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
- Не терај ме да ти велам двапати, вели Јон, и ми се наднесува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Вика и се вцрвува. Му набрекнуваат жилите, небаре гуштерици му скокаат. И оп, туп, ми се наднесува, ќе ме удри.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
– Добро, добро – рече везирот – ќе ја расправиме таа работа нели дојдовте овдека, но... како се викаш ти, мори ѓаурко? – ѝ се обрна Мехмед на Анѓа и ѝ се наднесе над главата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Двапати на ден над Прењес се наднесува облак на битисување. На развиделина и квечерум. Двапати поминува колона камиони.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
А тогаш сите заедно ќе се вивнат, ќе запловат, ќе јурнат, ќе се размавнат, ќе скокнат и ќе полетаат кон Сонцето, Месечината, ѕвездите, ќе појдат над Атлантикот и Медитеранот; над полињата, дивината, градовите и населбите; кон спокојот на небото, со раскрилените пердуви, трескавичниот шум на телото од леталото, ерупцијата на вулкани, во застрашувачката, трескотна грмотевица; отпрвин трепет, колебање, потоа возлет, издигање, чудесно наднесени ќе се засмеат и ќе си ги провикнат имињата во просторот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Сепак над мене се наднесе главурдеста птица со усвитен клун.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ќе завене малку Соколе и пак се разбудува, и сѐ си тече тоа изворче од милозливост, а на јасното септемвриско небо, кога да се разбуди, сѐ подруги ѕвезди се наднесуваат над него, како да сакаат сите да стигнат на ова ноќно празненство и да пеат тихо -„уневести сја“.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
