наеднаш (прил.)
Наеднаш нешто ми попушти и си плачам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ ме врти, ме боли, и сето наеднаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И туку наеднаш видовме дека небото се забелува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сакаш сѐ наеднаш да заборавиш, ама не се може.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Наеднаш една кукла ја симна шапката и ми се поклони.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И наеднаш му текна нешто: тој изрипа од колибата надвор, а кога се врати во рацете држеше голема главица зелка, од која што ги кинеше горните лисја и ги фрлаше надвор.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ги виде сега наеднаш сосема добро - такви.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
1. Еден Циган без цигулка Еден Циган без Циганка Еден Циган без дружина донеса денеска Замижано над постела тој стегаше раце суви борејќи се со некого заздиван Па наеднаш грабна дизгин невидлив и атот игрив го потера сиот в пот и распеан Но в час коњот се исплаши и се сопна Тој извика на уста со топла пена румена Не го крена коњот сакан Не намести нови жици Под чергата в пламен сета замолча Еден Циган без дружина еден Циган без Циганка еден Циган без цигулка однесоа денеска.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Ова рахитично патче оставајќи го зад себе работ на шумата наеднаш излегува на зачудениот рид како патецот низ густите кадри што наеднаш втасува на голото теме.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Наеднаш, кога Балот сосема испари од сферата на неговото интересирање, негде попладнето, кога дефинитивно беше објавен денот на одржувањето на оваа забава секретарката Јованка влезе во канцеларијата со поканата в рака и тоа држејќи го пликот поткренат над градите, речиси допрен до нејзините розови усни.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
ГУЛАБИ Јатото гулаби наеднаш пркна од дворот сини диви исплашени не од истрел ни извик детски ни закана.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Си ги замазнувам кркмите што ми паѓаат на челото и наеднаш нешто ми се преметнува во огледалото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Наеднаш почнува општо срцебиење и наместо музика се слушаат острите завивања на сирените на итната медицинска помош.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
И после наеднаш ги отпуштија кофите од рамената и удрија да трчаат кај нас.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Наеднаш почувствував дека таква храна не сум јадела одамна и си спомнав за дома.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Осети, наеднаш, дека одамна ниедно негово испраќање не му било толку полно и толку вистинито.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
А ти наеднаш ги отвораш очите и со онаа твоја детска насмевка велиш дека ти не си јагнето што му ја мати на волкот водата од поточето бидејќи си пиел подолу од него, а водата не се качувала угоре и дека не даваш да бидеш изеден. Умното сине на мајка.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Но знаеше наеднаш да се чуе и громогласна смеа од истата маса.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Го доистеравме редот до браздата и туку наеднаш потемне небото над нас.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
небото над Македонија наеднаш стана матно и исчадено како чаден свински бут а кајшто небото е матно и работите се матни и луѓето стануваат матни: под матно небо тешко се наоѓа некој за асолни нови планови.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
