накриви (св.)
Но и гусарскиот кораб се накривува.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тој зачудено ја накриви главата и ја извади цигарата од уста.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
А тие, ако му накривиле нешто на животот, за себе му накривиле.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Која вера јас да чувам? Цел свет си ја накривил капата, само ние шетаме голгаз по сокаци и ја чуваме верата.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ја накриви главата и ги стисна дланките в земја. Не се исправи.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сакам да пружам чаршав на масата, а таа се накривила, цел двор пропаднал накосо, па и количката на малечкото се стркалала и отишла на крајот од дворот.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Кловнот не се завртува. Само се накривува малку. Се уверува дека не се излажал.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Не накривај траву!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Е, добро, ама штом едно ќе тргне направо, друго ќе почне да накривува, да настранува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Професорот молкна и ја накриви главата на едната страна. Наслушнуваше.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Коработ се накривува, ајкулите ја танцуваат играта на смртта.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Кога го читаше Бајрон почна да накривува, после Бодлер ја обои косата во зелено, а средбата со загадочните Франц толку го потресе, што веднаш на Вера својата платонска љубов од женската гимназија, отпочна да ѝ пишува долги писма, насловени со „Милена“!
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Леонард Мид ќе запреше, ќе ја накривеше главата, наслушнувајќи и погледнувајќи, а потоа ќе ја продолжеше прошетката без ниту најмал шум.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Некогаш мора да бил исклучително силен: сега неговото огромно тело висеше, се накривуваше, се надувуваше и се разлеваше во сите правци.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И штом убаво се развидели, го нагрна кусото, со срма извезено џамаданче, го накриви испегланиот, тукушто донесен од калап фес и, мамурлив од пиењето и неспањето, тргна сам со Бакала накај езерото.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Зарем не сте чуле?“ одговори момчето свртувајќи се, држејќи го со едната рака управувачот, накривувајќи се напред.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Старчето ја накривуваше главата на птичји начин, ту на една ту на друга страна и прашуваше грлено и смешно изговарајќи го „р“ -то.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
„Вие се познавате?“ „Малку“, чу Отец Симеон и виде две лути зрнца пипер во очите на Ивана; жедно слушаше: „Тој мисли дека јас сум го довел овде.“ „Разбирам“, ја накриви главата старчето и пак спласна зад масата.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сѐ повеќе заостануваше. Накривуваше на сите четири.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Владе Кумбар, армоникашот, мал сатир, потклекнат, се накривуваше според ритмот на мелодијата.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
