намириса (св.)
„Змејот и така може да нѐ намириса на километри.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Откако баба го избричи и го намириса со колонска вода, излеговме.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Носниците на мачорот го душкаа ноќниот воздух и оддалеку го намирисаа грабливецот.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Другиот ден пак така, велеше, мечката ќе влезе до потокот, потоа ќе се јави и крмакот, ќе го намириса воздухот со чурилката, велеше, ќе осети дека уште некој има тука некаде, и ќе загне кон кај што го води носот, по миризбата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Нив оддалеку ги препознавам, уште пред да се фотографираат со најголемиот букет од африканска зелка и цвет од памук, стилизиран коверт и кофа од фризура на главата од дамата, која на себе има парфем доволно да ја намириса цела ресторан сала.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Валјата имал некој опасен загар што можел да намириса секаква трага од лиот или дивотина.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Е, бидејќи капитализам без богати не бидува, и кога тоа го намирисаа лакомите и арамиите, се сјатија и ја соголија земјата, па, чиниш, сиромаштијата брезничка како лишај се рашири по целата земја.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Цигарите ги пикна в пазува, а кутијата ја намириса, нешто прозбори и умилно се насмевна.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Да имаш нос значи да можеш да намирисаш нечие присуство или да сфатиш каде си и со кој си, всушност, предвреме да видиш во што каша си заглавен.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Никој не знае како дошле арапите, како ја намирисале меаната од Доксима Тренчески...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Секогаш дотеран, намирисан со Армани, ги поздравува патниците гледајќи ги низ цвикерите за сонце што коштаат 820 долари.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Јас, будала, се средив, се намирисав и се враќам во постела, а тој, како да ми е брат, спие!”, се јави сопругата негова, а цариничката слатко се изнасмеа и, пак погледнувајќи нагоре, викна: „Стави во тавчето зејтин, не штеди!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Му го намириса итрата лисица јадењето и го намами во шумата, демек таа имала поубаво јадење да му даде.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Денес, тој е средовечен човек, уредно облечен, испеглан, намирисан, понекогаш ми се жали на несоница, особено кога пишува книга чија содржина го вознемирува.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Дедот Петко Балето страшен шмеќер е. Го намириса Илка оти е запален за Рожденката, а знае оти и некоја бела меџидија ќе падне, па затоа ја зеде работата не на шега.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ако се погрижите околу Клаус, додатно ќе се договориме. Намирисајте што сака. Не ви е првпат.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Можам да намирисам педер на километар. (Кон Тики) Денеска си Мерилин или ми се чини?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
- Потоа ќе се бришеш со големи, меки пешкери, ќе облечеш долга свилена наметка и така, намирисан, секој ќе премине во салата за масажа.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ја намириса неговата пот, и веднаш, во сонот, младичот знаеше дека жртвата е црнокосата девојка – срна.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Долго не можев да го смирам, да го осамарам, небаре намирисал ѓаол во зобникот, ѕвере во коритата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
