напива несв.
напне св.

напива (несв.)

И од други тревишта варам и ги напивам децата. И ги мијам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Варам билки и ги напивам децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ме напиваат и рибино масло, ама ниедна капка не останува во мене. Не можам да ја задржам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го гледаме напивањето вода на локомотивите, шопањето на широкото црево озгора, удирањето со чеканче по шините, давањето сигнали со свирчето и знаменцата, гровтањето на маневарките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Реката бучи долу Папањ и ги напива ливадите со студена планинска вода, додека овчарите ги прибрале своите стада еден крај друг поблизу, да можат да си помогнат и ги фатат дојниците да намолзат млеко, та и тие да го прават Велигден в планина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од таа вода и јас се напивам и од тој леб јадам, и му се молам на Господа пред денот на Потопот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Некои го фаќат под мишките, некои го тупкаат, го напиват вода.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И на секое напивање, мајка ѝ на Велика само се стресува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој веќе поретко се напиваше, гледаше да не претера, и Рангел се сети некако сам.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И така, се враќа наместо човекот. - За малку да умрам, вели Витомир, и пак зема ракија, се напива, издишува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ја седна козаја заврзувам соскутината, ќе црцнам млеко во дланките и ќе ги напивам децата. Ѕвездана и Капинка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој пак прошетува низ чаршија, се напива една газоза на кафето кај Славета, се упатува за дома, малку - како и секогаш - се задржува пред фотографскиот излог на Сотка, пред да сврти во своето сокаче и пак се враќа назад.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ах, проклетство: се напива и умира... Јас жедта ја гасам со икончето на свети Наум.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
КУМОТ: (откако се напива). Здрава да ми си и весела.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Освен по некој шербет што се напиваа сејмените и сено што земаа за коњите, други трошоци не правеа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)