напише (св.)
Погледнав тогаш во машината, и го видов воврен во валјакот белиот лист, со последната реченица напишана на него: „Мислата на бунарот ми стана принудна“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кога потоа ги гледам тие артисти во некој филм на телевизија не можам да сфатам дека навистина тоа со своја рака го напишале специјално за нас и често ја гњавам мајка ми да ми раскажува кој од нив каков е во живо.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
6) Напишете дијалог во кој двете личности имаат некоја тајна. Не откривајте ја тајната, дозволете читателот да ја насети.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сега можам да напишам илјади нови страници, но ќе го нема среќното лице на кое му се наменети.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Роман што може да се напише дури откако низ рацете ќе поминат многу книги, низ душата многу премрежија, а низ срцето на детето многу сцени кои од него прават дете што се сеќава.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
За секое од нив би можело да се напише по една цела книга.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Хартијата шушка ко да ги шепоти нашите зборови што сме ги напишале.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој идеален филм за мене е нешто исклучително добро напишано, занаетчиски добро направено во сите свои делови за сите дисциплини да можат максимално да бидат искористени.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Чуму си црна јаловице Умри, Врз каменот името ќе ти го напишат Дождот ќе го разнесе Дождот ќе го разнесе Земјата да ја нахрани.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Одамна зрееше во мене мислата да напишам книга за мојата Мајка.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Може ли поетот, откако ја запишал (или напишал) песната, да ја остави меѓу своите ракописи, да го одлага, свесно и потсвесно, речиси да го одбегнува, со години, навраќањето на неа, повторното читање нејзино, допишувањето?
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
И многупати ќе се случеше да ни напишат некоја порака.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Потоа ја зема перодршката и ми напишува два дена боледување.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Потоа јас бев безобзирна и му напишав многу лоши работи.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Ластовиците ја напиша тужбата и му ја однесоа право нему.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Требаше да биде напишана страница која ќе ги зближува луѓето.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Но пред да ја напишам телеграмата за падот на бургибизмот и ставот на земјата којашто ја претставував, се сетив уште за еден настан кој можеше да има клучно значење за тоа.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
„Кому јас можам, освен тебе, драга Агна, да му го соопштам моето расположение, восхитот од големата градба“, ѝ пишував на жена ми, а всушност во себе ги читав оние незапирни редови, што веќе беше ги напишал некој друг, во отворената книга крај мене, незапирни редови, од десно на лево, од работ на една до друга провалија, редови во долги низи кои се како обвинување.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Како следбеник на идејата за полно одделување на нашите интереси од интересите на балканските народи и за самостојно културно-национално развивање, јас и ја напишав на централното македонско наречје, кое за мене отсега натаму има да биде литературен македонски јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Извади ги зборовите од целофанот и напиши ги повторно.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
