напрегнат (прид.)
Зората во моето поле е како виолина напрегната Ридовите молчаливо руменеат како мислата на мене а гулабите играат во синевината како нашето чекање Виолината го крие во росата цвркотот на будењето Тој е како твојот смев набрекнат во младите гради Сонцето заигра по жиците и плисна млеко на музиката по сонливата трева Зората се кикоти и примира од смеа...
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Затоа Константин е можеби повеќе напрегнат додека го слуша збивањето на другиот и со слух може да пресмета колку е тој оддалечен од него.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сопствената кола не се исплатува да се вози низ Истанбул, зашто возењето секогаш претставува опасност и го обременува возачот со психичка напрегнатост.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Од косматите гради му се креваше пареа. Секој дел од телото му беше напрегнат и потреперуваше од силна возбуда.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ристе притрчува и се обидува да прекине еден од каишите што му ги стегаат напрегнатите вратни жили.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
На даден знак со шамичето играчите застануваат, свирачите се во напрегнато чекање. Очите на Атанас се исполнуваат со солзи.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Вака, неисламизирани, може да ги држи во постојано напрегната ситуација, на исто рамниште со другата хирстијанска раја, и да ги исцедува колку нему му се сака.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Дали добро јуреше автомобилот - не знаеше, бесен и луто напрегнат само ги чувствуваше од обете страни оловните колкови на болничарите и полудуваше од смислени одмазди за овој жиг отпечатен врз неговото чело.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Напрегнато мислеа и расудуваа. Ретко грешеа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Оттогаш сѐ помалку зборуваше. Молчеше онака како што молчат луѓето кои чекаат нешто, со некаква напрегнатост.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Фитилот е прекинат некаде. Од напрегнатост во свеста на Арсо започнуваат да се диплат магличести кругови.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се загледа во едната, се загледа во другата, се поистави еден чекор назад, ги протрлка очите, кои му се навирија со солзи од напрегнатото ѕурење, промижурка со клепките, ги скрсти рацете, на градите, и почна да се клешти од смеа: – Ха-ха-ха-ха! Ха-ха-ха-ха!
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Знам, стравот често доаѓа кога напрегнатоста од успехот е најголема, кога радоста е највисока, зашто тогаш има што да се урне.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
— Затворете овие магариња во авурот од конакот мој и добро вардете ноќеска! — си ја издаде Арслан наредбата и се прибра во конакот да ги успокои своите напрегнати нерви.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Рада ниту некого гледаше, ниту слушаше. Напрегнатите гради чиниш ќе излетаат од сатенскиот фустан.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Го задржуваше здивот, исчекуваше, сосема втренчен и напрегнат.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Стана напрегната и некако деловна, се облече, ја врза црвената шамија околу половината и почна да се занимава со деталите на враќањето дома.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Зареве борејќи се само со раменици и со глава. Врело и несопирливо, како метална жица, неговиот глас се проби низ клучалките на катот и се забуцна во напрегнатиот слух на станарите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се смешка несигурно, со напрегнати нерви на бегалка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тој неколку мига чекаше напрегнато да излезе од собата и да ги последи овие две грди жени убавицата што ја виде крај колјата... Но залудно....
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
