нацица (св.)
А пијавиците откако ќе се нацицаат од крвта, ќе се подујат и ќе паднат на перницата од татка. 38
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Да не може невеста да извади боска надвор, да го нацица детето. Џандарите зркнале како пчишта, лиги им течат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
— Нешка се нацица убаво и ѝ се насмеа уште некој и другпат на мајка си.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога јагнето се нацица, Бојан ја пушти овцата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Невина, над овие високи брегови самување заборавена, извади ги дојките сѐ што гледаш добрина да го нацицаш.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Оној што се обидел да ги надвика уште лежел на грб. Полека заспивал. Се смирил како да се нацицал хашиш.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
