некако (прил.)
Се украл некако оздола и дошол да ме види.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се држеше некако во одбрана.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Некаде над мене, над куќата, прилично далеку, синевината некако се згуснува во една точка. Сѐ повеќе и повеќе.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Светот беше некако искривен.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Есента доаѓа рамнодушна и дури некако скептична во кругот на самотата што го носи Се постелува преопрезна зад грмушките на видот и чека како итро демнење И не е само тажна метаморфоза на лисјето и подмолен пристан на испокинатите магли што висат од рамената на студот Туку е клопче од многу излитени носии и сива клупа од постојани медитации при кои долго се молчи
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Извитканите фотографии на кои стоиме заедно со дедовците на брегот, Крстот од своето дрво на полицата, Заклучените долапчиња во гостинската одаја, ’Рѓосаниот меч фрлен во градината, Мистрија на мајсторот, Големите бајраци што ги оддиплуваа на свадбите, Огновите летна ноќ в планина, Шкрипењето на портите рано во сонот, Третото венчавање на старецот од соседната улица, Првата прелага на вереничкиот прстен, Пладнето кога заминуваа некаде војските, Сѐ, сѐ некако одеднаш исчезна,
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Сигурно се нашла меѓу терачите и ловџиите и некако побегнала да се засолни кај нас.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Ја извадив некако од креветчето и влечејќи ја под мишка трчав со неа пак по скалите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Некако чудно го погледнало и нему му се сторило дека му се смее в очи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Седел со пушка на коленици и наведнат, некако чудно и длабоко под превезот на свои тајни, што бездруго не можело а да не се поверува дека веќе и не сонува да ѝ стане чауш на дружината ако некогаш некој занес го подбуцнувал кон таква славољубивост.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Дали поради тоа што него го сакала ѝ се чинело дека тој син некако замислено по малку е и нејзин син, дека и таа има некакво право на него.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Сѐ што се одигра за тоа кратко време некако до срце ме потресе.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се помирив некако со судбината дека ќе живеам во библиската земја што е колевка на културата, престолнина на многу кралеви и мајка на словенската писменост.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Со мака таа можеше некако да се провре меѓу железните прачки од прозорчето.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Сега внимателно Србин ја здобави и тамам почна полека да ја врати матарката за да може камчето со лизгање некако да излезе одвнатре, кога, оној од зад ѕидот рече на цел глас: - Што се шуњате овде мајку вам вашу!
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Прочитаните книги воспоставуваа некако ред во душата по кој се трагаше во животот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ми дојде некако назгодно и му ги вкопав забите кај зглобот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Често пати сакав тоа некако да ѝ го кажам, да го изразам.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Гледаше само да премолчи и некако да не се споменува тоа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Некако изненадно и наеднаш им се исправи висок ѕид од трски.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
