некому (зам.)
Изутрина можеби ќе му сведочат некому дека полноќниот воз налетал на мина... Нека му е лесна земјата!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Морав да преговарам со трговските патници коишто залудно се обидуваа некому да му го подметнат шкартот што го произведуваше нашиот шеф.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Во пазарните утра, кога некој селанец ќе му се обратеше некому со прашање кај може да купи лек за своето болно дете, тој го испраќаше на сосем друга страна, кон оној крај што нема аптеки а отаде друг еснаф го испраќаше кон стариот град што се давеше во штавени кожи и лој.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Таа често плетеше такви чорапи и, веројатно, ги даваше некому да ги продава.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Арно се сеќавам: меѓите со она село што го гледате зад блатово ни беа некаде тука; ако некому му се скршеше ралото стигаше неколку чекори да направи и да земе рало на заим од комшијата ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И весталките се чини таму беа и некому му ракоплескаа.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
И ќе ме тера на дрво, со кози или некому да му ги пасам воловите колку да не јадам дома.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Новите лесноумни петпари не даваат За старите поговорки Тие секоја гунгула ја нарекуваат креативност Потем така наречената креативност уште и ја остваруваат И за секој непочнат сон отвораат нова страничка на интернет Ѓоа некому му е гајле што сонувале баш тие Па ќе тарашка по нивните непочнати соништа на интернет Јок џанам, многу бргу се разоткрија Распродавачите на селански соништа На градските плоштади
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Душа немам да не му згазам некому на главата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Туку си му ја нашол некому главата меѓу нозете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некому цела глава му се преместува на туѓи рамена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дали потта некому му мириса или нозете му смрдат?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Можеби ќе посееше по малку сомневање овде-онде, под претпоставка да се осмелев да го покажам некому.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ако дадеме некому нешто, сакаме да се пофалиме дека сме дале и сакаме да ни се изрази благодарност. Тоа е грдо.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Судеше, кога беше вон од сѐ над сѐ, некому што личеше на него и што докажуваше или доживеал малку порано нешто што доживуваше или доживеал малку порано нешто што требаше тој да го доживее.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Некому смеењето му завршува со кашлање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Морам некому да му кажам. Никому не бев му кажала за тоа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А некому кожата му е стара и танка, не му се шие.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ако кажуваш, кажи нешто убаво или ништо не кажувај. Што му е некому гајле што тебе ти е страв од темно.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Тогаш Едо престана да прави бељи тука во градот, ама не поминало многу време и ќе чуевме оти што во некое село некому му го испразниле амбарот, во друго село ноќе некому лозјето му го обрале, коњи се украле, пари се украле...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
