необичен (прид.)
Одавав необичен мирис и често неконтролирано мокрев.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Еден друг ден кога татко ми си дојде на ручек, видов како носи под мишката една необична книга, и откако се помисли каде да ја стави, ја отвори вратата од шкафот и ја остави таму.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Се лажев. Во фоајето забележав дека на необичен начин ја држиш цигарата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Треба да знаеш дека во мојата пракса имам евидентирано приличен број необични случувања кои по внимателните и сестрани анализи ја губеа магијата на таа необичност.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И започнуваше една убава, необична игра. Детето галопираше со коњот, држејќи се за линијата на која морето се допира со копното.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Кога ќе се почне од многубројните убијци, обични и необични крадци и провалници, коцкари и алкохоличари, морфинисти и секакви измамници и перверзни личности, па сѐ до случајни тепачи, незаштитени жртви на интриги, повлечени во себе но фанатизирани следбеници на учење и секти што ветуваат човечност, мир и братство таму каде што ги нема и не може да ги има, пишувачи на сатири што ги погодуваат властодршците, злојазичници и шегаџии, сиот овој затворен и заборавен свет живееше засебен живот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но не барајте овој пат да се впуштаме во темелни објаснувања за тоа како е создаван тој небесен простор и каква е целта на необичниот зафат околу времињата.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Знаете кои беа нештата што тогаш ги сметав за необични и ретки?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Таа разлика почива на инхерентното значење на состојбата на необичната стварност.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Минуваа денови, месеци. Ми стигнуваа Мајкините писма, со необичниот латиничен ракопис, кои одразуваа поголема загриженост отколку што семантички можеа тоа да го означат зборовите.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Мајка го споделуваше Татковиот култ кон книгите уште кога се омажи за него, ама сега некој за прв пат ѝ подаруваше книга, и тоа необична книга која ќе ѝ припаѓа само нејзе.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Необична дури и возбудлива ми се чинеше атмосферата во бурекџилницата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Човек да поверува дека беа во прашање необични денови.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Имаше во нив и некои необични траги од жолтило.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Драматичното движење, острото делување на шокот поради необичните композициски решенија ги прават имитаторите на природата ограничени ситничари.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Љубопитноста кон необичните настани ме натера да пристапам.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
По овој малку необичен разговор, паметам излеговме на прошетка.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Требаше да помине време, да се случат повеќе неочекувани па дури и необични настани, па да сфатам или поточно да помислам дека сум сфатила оти не станува збор за безначаен заплет.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Гледан отстрана, неговиот бел и смело извиткан лак изгледаше секогаш одвоен и секогаш сам, а го изненадуваше патникот како необична мисла, заталкана и фатена во карпите и во дивината.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Изминатите месеци не работеше ништо; две години беше вработен во еден институт за патологија, што значи дека околу две илјади трупови минале низ неговите несвесни раце; на некој необичен и необјаснив начин тоа го беше истоштило.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
