обвинување (ср.)
Нели токму наивноста и брзоплетоста, иследникот ги беше спомнал како можна олеснителна околност уште при првата наша средба, а јас наивно ги бев протолкувал само како понуда обвинувањата да се сведат на размена на пријателски размислувања и на еден вид другарска помош.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Кому јас можам, освен тебе, драга Агна, да му го соопштам моето расположение, восхитот од големата градба“, ѝ пишував на жена ми, а всушност во себе ги читав оние незапирни редови, што веќе беше ги напишал некој друг, во отворената книга крај мене, незапирни редови, од десно на лево, од работ на една до друга провалија, редови во долги низи кои се како обвинување.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
В ред, в ред, можеби присутните во оние произволни тврдења на Николина Кралева што беа изнесени во форма на неуверливи претпоставки можеби согледале вина и грдо однесување од страна на мојата по малку чудна личност божем наклонета кон тривијалности и недолично однесување; можеби им биле прифатливи и таканаречените љубовни авантури со несоответни личности (ова обвинување всушност ми годеше иако спаѓаше во оние таканаречени голи измислици со оглед на моето сиромашно љубовно искуство кое во тој период сѐ уште беше сместено во одделот желби и соништа) итн.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Со еден збор ним не можам да им наштетам, а мене пак, заради не извршување на граѓанската должност и прикривање на заговори и неодговорно критизирање на власта не може а да не ми следува сѐ она што им претходи на овбинувањата: притвор, ќотек, а може да се случи и попатно поврзување со некое од обвиненијата што тежат неколку месеци зандана.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Така мислеше дедо Геро и стрпливо ги слушаше обвинувањата на децата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Откако ја презедов таа прва мерка на внимание, морам да кажам дека сум зачуден поради обвинувањата за ирационално или антирационално.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Во обвинувањето се настојуваше судот да се ослободи од секакви хумани обѕири и да им изрече на обвинетите најстроги казни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Не се бранеше, Проказниковите обвинувања не му ја засегаа душата, но бездруго му студеше или се срамеше од извалканоста на своите гаќи околу кој се мавташе долг учкур.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тука Захаријадис ги извлече на бина од која пред сите зборуваа најтешки зборови за нив, од таа бина паднаа најтешки обвинувања за што во воено време се оди на воен суд и се добива најстрога казна.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Така никој нема да биде повреден, а јас ќе ја спасам мојата душа од обвинувања. Од таа вина што не е моја.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Пријателите и роднините навиваа да се врати, и Марија стана мета на клеветничките обвинувања.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Врз основа на овие наоди, првостепениот суд донесе решение со кое Танаил се ослободува од обвинувањето, наведувајќи дека од наводите на вештите лица, се гледа дека куќата лежи на несигурна почва.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Само не беше сигурен кога тоа ќе се случи, но му беше јасно дека партијата го има утврдено денот „Д” за конечно обвинување и ликвидирање на козите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Го прашував, тој молчеше, а кога прашувањата ќе се претвореа во плач или обвинувања, ме бркаше од својот дом.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
По два месеца ми јавија дека татко ми починал од срцев удар; писмото од брат ми, се разбира, беше полно со обвинувања, оти тој ме товареше мене за смртта на татко ми, кој не можел да се помири со тоа дека син му станал циркузант.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А кога помалата почна да се мочка в постела, а потоа и да прекинува во говорот, да тревлива, обвинувањето, на деликатен начин, го истури на мене.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Обвинување против кого? Против мене?
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Начинот за побивање на обвинувањето дека литературната теорија, или деконструкцијата, е „несвесна за општествената и историската реалност“ е инсистирањето дека „востановувањето на објектите од страна на дискурсот“ постојано спласнува, и дека „почитта кон реалноста“ (општествената и историската, астрофизичката, или кој и да е друг вид на реалност) е само почит кон минатиот јазик, минатите начини на опишување на она што „навистина“ се случува.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Само да можеше да го разлути и да ѝ ги истури обвинувањата в лице, да ја осуди, и тогаш таа ќе може да се брани наместо да го моли да ја разбере и да ја признае нејзината невиност.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
„Нека е така,“ рече брат ми. „А дури и да е така, целото твое обвинување дека јас си го гонам стравот од смртта со вербата во бесмртност на моите дела, не докажува дека бесмртност на душата навистина постои.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
