огледало (ср.)
Се доближувам пред огледалото, се гледам и не се препознавам...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Војниците им рекле дека сите нѐ убиле и им ги покажале чешелот, огледалото, шнолите, панделките мои.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас сум им свртена со тилот, не знаат дека ги видов на огледалото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Врвејќи крај ѕидот, се видов мигум во огледалото.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Одблесоци од парченца стакло на искривени огледала.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Во огледалото место себе виде туѓ човек во своја облека.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе копам додека да се завири вирче, мало огледало, и додека да се видам себе си во него, победите и славите, и сета добродетел моја. Да, мојата добродетел!
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
А кога во ноќта како пред огледало минатото се слее во иднината беспоштедно ме прогонат во мракот двете будни очи на вистината.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Се претпоставуваше дека огледалото потекнувало од некој дамнешен паша од отоманското време, кој можел да биде и далечен предок на Мајка.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Таа го виде неговиот мрак во огледалото, неговите сомневања, неговата непогрешливост; се сврте и му одговори на мракот во неговите очи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ламбата што треба да го осветлува патот ноќе низ долгиот ходник до тоалетот ако посакаш да појдеш повеќе од нужда отколку од желба, огледалата во бањите и една вазна ги собиравме со лопатка и метла за пајажина.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Си ги замазнувам кркмите што ми паѓаат на челото и наеднаш нешто ми се преметнува во огледалото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се запре пред огледалото и кога го виде својот лик, со потечени очи од спиење, со расчорлена коса траги од мармалад околу устата, останати од синоќа го исплази јазикот и му се искриви на својот лик.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Сфатив дека тој го пуштил мачето за да се подотвори вратата и дека ме видел пред огледалото.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Трепкам со очите, ама сѐ ми се чини дека некој друг човек гледам во огледалото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само кога ќе се случеше да ја стави дланката на ќелавото теме, изгледаше како да се сеќава на уништеното лице што го гледаше од огледалото.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Огледалото ја крши светлината и остро ја расплиснува во неговите запалени зеници.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Порано се бричеше на неколку дена, потпирајќи го огледалото на ѕидот од бараката во дворот за да му гледа подобро или одеше во берберницата за да ги почувствува барем еднаш неделно нежните прсти на фризерката која го бричеше жулкајќи го по лицето за да провери каде треба уште да помине со бричот или по бричењето да го намачка со мирис и помада.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
По кратка расправија за суеверието, решив да ѝ покажам на дело дека е глупаво да се верува во несреќа предизвикана од скршено огледало.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Го кревам огледалото за да си ја соберам косата, да ја запетлам и се вртам кон онаа страна од кај што ме огрева.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
