одозгора (прил.)
А тој, цело време да ти биде надвор и да нѐ гледа одозгора.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Одозгора носеше маслинест мантил, стегната во струкот.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Некаде кон средината на езерото шеташе месечевата светлина како некој одозгора да држи насочен благ рефлектор.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
А од секое пенџере се виори бело знаме од завесите, луфтираат по платената љубов и чат-пат ќе излезе некој во долна маица на некој перваз и ќе плукне одозгора.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Земскиот бог те фрли во арена опкружен со злите кучиња за прести а тој одозгора сеирџиски ве гледа и смртта ваша за него е фетиш
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Потоа ќе почнело да се збира народ и се чудел народот од кај свири гајда, оти Јоше бил скриен во гранките од тополата и меѓу нив се закрепувал за да не падне одозгора.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И сега те плаши грмењето одозгора. И ластовиците оти ниско летаат и насилените муви и болви што те касаат поулавено.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
еден параглајдерист си има стар обичај одозгора да им ги слуша мислите, а не рикањата на магарињата.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Ама одозгора еднозадруго ми слегуваат некакви заплеткани конци, некои пајажини ми паѓаат вака право, како голема сенка и јас се барам со рацеве и се бранам со рацеве... Ја кинам сенката со нокти и веќе почнувам да викам, не се додржува гласот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Стаклениот покрив одозгора се крши и се урнува...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Одозгора потпалувањето обично почнува со спотнат галеж веѓа на веѓа а одоздола, секогаш и без исклучок со нежен скокот на малото прсте на левата нога.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Кладе еден реденик куршуми, ја отвори вратата на скалите и го фрли одозгора.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И нозете му се истанчија, му се затресоа и го испуштија човекот одозгора.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Па, се мислам дали здолништето да ми биде набрано и долго во „џипси“ стил, косата црна и сплетена во плетенка да ја зберам, а одозгора да се покријам со шарпа и во кугла стаклена да се ѕверам?
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Само главите ни се одозгора, ама и тие ни се надалеку застанати.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И погачи донесоа подлеани со јајце одозгора и со дупчиња на корката, зацрвенета ко жар, ко сушно лето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
лежам јас ко пуштена одозгора, мислам од врвот на небото, белузликаво како немирните лисја на маслинките што ми светкаат од брегот, умот веќе ми е избеган кај детето во Чехословачка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тукушто претрупи неколку сакови дрва, одозгора се појавија двајца млади луѓе.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Кај сме знаеле како е испланирано одозгора, од другите глави.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ако се гледа во тој миг одозгора, тој прилега на фантастична, асиметрична пеперуга што слетана на сувата земја трепери од некаква непозната страст додека врз неа паѓа црвеникавата прав на времето”.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
