озборува (несв.)
Не можеше да оди ни до маалската фурна, а да не ја озборуваат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Возрасните ги озборуваа тие проклети арамии кои што таму и таму ѕидаат не куќа, туку палата бе, на три спрата!
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Слушнав дека ме озборувале.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Својствата на музиката
му се спротивставува
на календарското време
и начин на живеење;
сѐ подредува на себеси;
од еден и еден прави
еден човек;
не ја злоупотребува искреноста;
ја ублажува сличноста
меѓу несреќата и страста;
ја збогатува крвната слика
на емоциите;
луѓето ги дели по слухот;
процес е кој трае
без оглед на злосторствата
исчезнувањата, паѓањата
во неа емигрираат
немуштиот јазик
и душите
потребни ѝ се помошни средства
луѓе и тишина;
се нуди
во најразлични изведби;
предизвикува природни феномени
затемнување на сонцето
на љубовта, рамноденица
труење со хармонија
музиката е без предрасуди
не озборува, не осудува
избезумува
те заведува, те заведува
и кога си во нејзини раце
те остава сам, со себе.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
— Мори, мори, Рожденкината ќерка, ошче во пелените почнала да везе! — ја озборуваа Доста по чешмата невестите чии ќерки ни по десетте години не знаеја ни да везат ни да бројат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не озборувам. Мани не наоѓам, ниту право имам.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
На моменти, кога беше сигурен дека никој од присутните нема да го искодоши ја озборувше гардата како збир на примитивци и силеџии, но кога требаше Влатче, како што го викаа нагалено знаеше дискретно и шарматно да се пофали со своето гардиско искуство.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Слугите биле префрлени во „дел заслуги“ во сутеренот, веднаш до кујната и визбата, што е уште еден важен прекин со дотогашната традиција во Англија ( а која ние сега ја прифаќаме како да постоела отсекогаш – во типично англиските крими-приказни, слугите се „долу“ и тука озборуваат, а горе, во холот, батлерот во бели ракавици ги најавува гостите аристократи).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
По добрата голтка горко кафе и цигара, Рада конечно се вклучи во „бош“ муабетите на Душка и Роска, станувајќи дел од екипата која озборува без мерка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Зборуваат мажите, ама повеќе зборуваат жените. Помалку зборуваат, повеќе озборуваат.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
- Одамна не сме озборувале никого, а и она драње што го викаш пеење одамна не се слушнало во кампов, од вчера.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
„А ти да му речеше. Не е другарски зад грб да озборуваш!“ ме пресече Влатко. „Другари сме, не чини така!“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
И, секако, ме озборуваат: - Мајкин, малечок, не го пуштаат да излезе...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Фалејќи се пред другите, ги озборуваат своите жртви кои се претставени како губитници.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
А душата моја се тресеше од страв, оти се сетив дека сум прочитал некаде: оној кој клевети и озборува и оној кој го слуша, и двајцата имаат крај себе по еден ѓавол: првиот на јазикот, а вториот во увото.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Навистина не разбирам зошто луѓето толку го озборуваат.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Тоа им беше силна причина да ја мразат и озборуваат Бојана.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
„Не е фер да го озборуваме.“ „Не е озборување, туку констатација.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
